Lampje

10 december 2022 Selina Jansen

Annet Schaap: “Lampje kwam in mijn hoofd toen ik op reis in Amerika, op het Lake Michigan op een boot voer en in de verte een vuurtoren zag, op een schiereiland, met een klein huisje ernaast.”
Een jaar later kwam het verhaal van lampje en haar vader, van het Zwarte huis en het jongetje Vis haar hoofd in stormen. Ze deed er drie jaar over om het allemaal op te schrijven. Het resultaat is een adembenemend avontuur vol ruwe zeebonken, mysterieuze zeewezens en een dapper meisje dat op eigen benen leert staan.

Vuurtoren

In het huis naast de toren woont de vuurtorenwachter Augustus en zijn dochter. Een klein tuintje hebben ze en een rotsig strandje, waar altijd wel wat aanspoelt. Vroeger zaten ze daar vaak de hele avond, terwijl het licht ver boven hun hoofd in het rond draaide.

Lampje gaat over het meisje Lampje. Ze heet eigenlijk Emilia maar iedereen noemt haar Lampje. Ze woont met haar vader in een grijze vuurtoren. Haar moeder is gestorven en haar vader is daar nog steeds zo verdrietig over dat hij te veel drinkt en zijn dochter al het werk laat doen. Elke avond moet Lampje het licht in de vuurtoren aansteken. Maar op een nacht vergeet ze om lucifers te kopen en juist die nacht komt er een vreselijke storm.

Storm

Ik hoef niet, ik hoef niks. Alleen maar lucifers. Dat maakt de wind zeker boos, want hij begint met regen te smijten. In een paar tellen is ze doorweekt en de storm blaast haar nog kouder. Ze zwoegt er tegenin.

De storm waait zo hard dat Lampje haar mandje met lucifers kwijt raakt. Nu kan ze het licht van de vuurtoren niet meer aansteken. De gevolgen hiervan kunnen enorm zijn. En natuurlijk gebeurt er die nacht iets wat nooit mag gebeuren bij een vuurtoren. Een schip strandt op een rots. Alle opvarenden overleven dit, maar het schip is verloren.

Monster

Nooit meer, echt, dat doet ze nooit meer. Dan moet er maar… dan moet iemand anders maar… maar niet zij. Dan komt er maar van wat ervan komt, dan moet ze hier maar weg, dan moet Lennie, dan moeten zij en Lennie maar… Ze strompelt en snikt, het bloed druppelt langs haar kuit in haar schoen.

Lampje en haar vader worden gestraft voor de ramp in de storm. Vader Augustus wordt opgesloten in de vuurtoren. Lampje wordt weggestuurd naar het Zwarte huis. Een huis waarvan iedereen zegt dat er een monster woont. Hier moet ze zeven jaar blijven…

Een groots, wervelend, sprookjesachtig avontuur

Ik had al veel over Lampje gehoord. En juist als zoveel mensen me vertellen hoe geweldig een boek is, laat ik ze steeds vaker liggen. Ik vind liever mijn eigen pareltjes. Toen hoorde ik dat er een familieserie gemaakt was over Lampje. En dan wordt het wel interessant. Ik kijk niet veel tv, maar de combinatie van film/serie en boek blijf ik interessant vinden.

Na het lezen van het boek was ik niet meer zo geïnteresseerd in de serie. Niet omdat het boek niet leuk was, het is misschien wel het meest ontroerende verhaal wat ik ooit heb gelezen. Ik vond hem in één woord geweldig! Maar ik denk niet dat een serie dit verhaal zo kan verbeelden als hoe ik het gelezen heb.

Toch ging ik de serie kijken, samen met mijn zoon. En we genieten samen! De serie is een haast letterlijke vertolking van het boek, wat ik in dit geval heel prettig vind.

Wat betreft het boek: