Mijn zusje en de zee

27 augustus 2022 Marga van der Vet

‘Mijn zusje en de zee’ is geschreven door Donatella di Pietrantonio en vertaald uit het Italiaans door Hilda Schraa. Het is een mooie, gevoelige roman over een zussen-relatie die sterk en intens is.

Familie-romans

Ik houd enorm van mooie, het liefst historische, romans die gebaseerd zijn op familierelaties. Vooral als de romans over meerdere generaties gaan, dan word je als lezer meegenomen door vele levens die vaak meer invloed op elkaar hebben dan je in eerste instantie denkt. Bij sommige romans heb je dan een extra pagina in het boek nodig om de stambomen en namen te volgen, zoals in het beroemde boek: ‘Honderd jaar eenzaamheid’.

Deze roman is echter gemakkelijker te volgen want het beperkt zich tot de levens van twee zussen. Toch lees je tussen de regels door wel de familie-verbanden die op de achtergrond spelen en zeker invloed hebben gehad op de verdere levens van de zussen.

Mijn zusje en de Adriatische zee

Het verhaal vangt aan als een vrouw gehaast uit Grenoble vertrekt naar Italië, specifiek: het dorp Pescara aan de Adriatische Zee. Gedurende haar reis zijn er vele flashbacks. Dit geeft de lezer langzaam het inzicht over haar leven en het leven van haar jongere zus Adriana.

Adriana is altijd opstandig geweest en koos haar eigen weg. Nu is van verstandig kiezen niet echt veel sprake geweest. Kort samengevat heeft Adriana er een puinhoop van gemaakt.

De vrouw die onderweg is, is het tegenovergestelde. Ze is intelligent, werkt aan de universiteit in Grenoble en is getrouwd met Piero, die een knappe succesvolle tandarts is.

Niets is zoals het lijkt

In flashbacks komt het roerige leven van Adriana voorbij dat zich typeert door foute mannen, een onverwachte baby en periodes waarin ze zomaar is verdwenen. Maar we leren ook dat het leven van de oudste zus niet over rozen is gegaan.

Vanaf hier: SPOILER-ALERT

Langzaam maar zeker begint Piero namelijk een dubbelleven te leiden als hij erachter komt dat hij homoseksuele gevoelens heeft. Voor de oudste zus is het een donderslag bij heldere hemel als hij op een dag vertelt dat hij niet meer met haar verder wilt.

Voor de lezer is het een knap plot omdat je ineens begrijpt waarom een weekend bij de professor van de oudere zus zo ernstig mis is gegaan. De professor en zijn vrouw ontvingen de oudere zus en Piero met veel liefde en stijl, maar Piero gedroeg zich zó onbeschoft dat de oudere zus zich dood schaamde.

De plot van het verhaal

Maar dat is het uiteindelijke plot nog niet. We weten namelijk nog steeds niet waarom de oudere zus onderweg is naar Pescara. Dit wordt in de laatste hoofdstukken duidelijk. Adriana is van een balkon gevallen en ligt op de intensive care. Of ze dood gaat of dat er een andere einde aan dit verhaal komt, zal ik maar niet verklappen. Maar ik heb wel tranen in mijn ogen gehad bij het lezen van de laatste hoofdstukken. Vooral uit respect voor de oudere zus. Wat is dat toch knap als je liefde voor een familie-lid groter is dan je wrok.

Mijn zusje en de zee: aanrader?

Ja zeker! Niet als je op zoek bent naar een feelgoodroman. En ook niet als je een roman wilt lezen waarvan je verwacht dat de omgeving in Italië, waar het verhaal zich afspeelt, enthousiasmerend wordt beschreven voor de reislustigen onder ons.

Het verhaal is ‘klein’, intens en de haat-liefde verhouding tussen de zussen is het hoofdthema van het boek. Daar moet je van houden.

De schrijfstijl van Donatella Di Pietrantonio is zoals die van een literaire roman behoort te zijn. Mooi, poëtisch en de emoties van de hoofdpersonage zijn voelbaar tot in je tenen.