Wat de fak

Maryam Hassouni, voor het grote publiek (vooral van mijn generatie) bekend van de televisieserie Dunya & Desie, schrijft het boek ‘Wat de fak’. Na het winnen van een Emmy award gaat het met haar carrière de verkeerde kant op. Maryam is het niet eens met de rollen die ze toebedeeld krijgt. Ook heeft ze moeite met de werkwijze van de filmindustrie. In ‘Wat de fak’ schrijft ze over haar ervaringen.

Moed

Ik ben niet meer dat meisje dat op een magische avond naar de sterren keek. Ik kan ook niet zeggen dat ik haar ontgroeid ben, want het is met haar moed en kracht dat ik dit boek schrijf.

Gedurende het hele boek heeft Maryam Hassouni moed nodig om keuzes te maken in haar carrière. Ze wil, na de serie Dunya & Desie, in de filmindustrie door. Na het winnen van een Emmy award voor haar rol in Offers verwacht ze dat de rollen voor het oprapen liggen. Maar niets is minder waar.

Cliché

Het was een rare tijd. Ik wilde begrijpen waarom ik na het winnen van zo’n belangrijke prijs voor de industrie nog steeds onzichtbaar was.

De grote rollen waar Maryam op hoopte, blijven uit. Ze krijgt wel rollen aangeboden vol clichématige verhalen. Vrouwen met een hoofddoek, terroristen, Marokkaanse huizen met Turkse thee en lekkernijen. Maryam wil hier niet meer aan meewerken.

Studie

Ik had motivatie en een missie; ik had mijn opleiding gevonden in mijn lievelingsstad. Vol enthousiasme richtte ik me tot de Foundation. Ze lieten me weten hoe ik een aanvraag kon indienen, en dat bleek geen appeltje-eitje.

Met de hoop op betere rollen besluit Maryam om een acteeropleiding in New York te gaan volgen. Ze verwacht dit van de VandenEnde Foundation gefinancierd te krijgen. Helaas krijgt ze dit niet toegewezen en wordt ze, tot haar grote ergernis, naar een multiculturele toneelschool in Rotterdam gestuurd. Een school speciaal voor mensen met een laag schooladvies. Maryam, die aan de VU rechten heeft gestudeerd, voelt zich diep beledigd.

Onderzoek

Soms wou ik gewoon dat God wat duidelijker was over de reden van mijn bestaan en ik hoopte dat de stem van God het gekriebel in mijn hart was, dat ik blindelings volgde.

Maryam wordt niet beschermd door haar eigen agent als ze te maken krijgt met intimidatie en grensoverschrijdend gedrag. Uiteindelijk wordt er een onderzoek ingesteld naar de voorgevallen incidenten op de set. Helaas is dit onderzoek niet onafhankelijk opgezet en lijkt het alleen maar te dienen als goedkeuring voor een nieuw seizoen van de serie waarin Maryam speelde. Maryam zelf besluit dit seizoen niet meer mee te doen. Waar ze mee blijft zitten zijn depressieve gevoelens en angst voor de filmindustrie.

Woede

Mijn voorstelling had qua tekst een nogal hoog woede- en frustratiegehalte, dus hij raadde me aan het ánders te spelen, luchtiger, zonder sarcastisch te worden.

Zoals een solovoorstelling die ze zelfstandig schrijft en opvoert wordt genoemd, vind ik ook het boek een nogal hoog woede- en frustratiegehalte hebben. Het is duidelijk dat er in de filmindustrie dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen. Inmiddels is iedereen daar wel van op de hoogte. Maar ook schuift ze het niet aangeboden krijgen van nieuwe rollen en het niet betaald krijgen van haar studie in New York, in dit boek af op de industrie. Voor mij persoonlijk begon de woede van Maryam Hassouni op een gegeven moment op mijn zenuwen te werken.
Toch vind ik het ook goed dat misstanden, in welke industrie dan ook, aan het licht komen en eerlijk verteld worden. In die zin is dit boek dat zeker.

Meer boeken over films, films versus boeken en films: