De losse teugel voor paardenmeiden
‘De losse teugel’ is geschreven door Judith Eiselin en Aye de Kuijer. Het is een kinderboek voor paardenliefhebbers en geïllustreerd door Micky Dirkzwager.
Voor paardenmeiden en jongens
Het boek heeft een mooie hardcover en leest heel gemakkelijk door de grote letters en vele witruimtes. De tekeningen tussendoor zijn heel goed passend bij het verhaal en vooral humoristisch. Het is een prima boek om voor te lezen aan kleinere kinderen maar ook voor kinderen in de leeftijd van 9-16 om het zelf te lezen. De leeftijdscategorieën vind ik zelf moeilijk om in te schatten, want eerlijk gezegd, genoot ik er zelf ook van en ben ik een 50plusser.
Het verhaal
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van de twee meiden waarover het boek gaat Nea en Vlinder. Nea en Vlinder zijn totaal verschillend van karakter maar worden toch dikke vriendinnen tot er een klein drama plaatsvindt waaraan zij beiden schuldig zijn. Nea en Vlinder gaan namelijk op een avond stiekem paardrijden in het bos en dat loopt niet goed af.
De losse teugel
Maar eerst naar het begin. Nea arriveert met haar overbezorgde moeder bij de manege en krijgt haar eerste paardrijles. Ze mag rijden op een IJslands paard (dat zo heet maar qua hoogte een pony is) dat Einder heet. Nea wordt helemaal verliefd op de merrie en heeft veel plezier om Einder te verzorgen. Dat komt goed uit want haar ouders liggen in een scheiding en op de manege vergeet ze een beetje haar verdriet hierover. Bovendien kan ze erg lachen met Vlinder.
Vlinder
Vlinder is een paardenmeid om in je hart te sluiten. Ze is stoer en weet alles, maar ze heeft ook haar moeilijkheden waar je als lezer al snel achterkomt. Haar ouders hebben een winkel en ze moet hard werken om de manege-lessen te verdienen. Vlinder is vrolijk en spontaan en denkt niet zo ver vooruit. Dat komt Vlinder en Nea duur te staan als ze zich letterlijk en figuurlijk vergalopperen door met Einder en Vlinders lievelingspaard op pad te gaan.
Goed verhaal
Hier en daar had ik wel een paar momenten waarbij ik mijn wenkbrauwen optilde. Vooral de keiharde straf die Vlinder krijgt wanneer ze hele dagen op de manege moet werken om haar stommiteit, met grote gevolgen, ‘terug te betalen’. En het grote cliché van het meisje Tess op de manege dat een verwend kreng is en rijke ouders heet. En kapsones én een mooi paard natuurlijk.
Desalniettemin is het verhaal ‘klein’ gebleven en heel realistisch. De boodschap in dit boek is ook duidelijk: met veel details wordt over de verzorging van paarden geschreven. Ook komen de gevoelens van de meiden uitgebreid aan bod en zijn deze heel herkenbaar. Het niet verder kijken dan hun neuzen lang zijn, de intense vriendschap met elkaar, de ‘Penny-meisjes’ liefde voor de paarden en vooral hun kijk naar de volwassenen.
Aanrader
Ik vind het boek zeker een aanrader en ook als boek om voor te lezen. Het opent vele deuren om hier en daar eens over dingen in het leven te praten door het hoofd van een kind spookt. In dat geval komt het karakter van Tess ook goed van pas. Pestkoppen zijn er natuurlijk overal, en ook op de manege.
Daarnaast is het voor paardenmeiden een goed verhaal en leert het om de handen uit de mouwen te steken maar tegelijkertijd je wel aan de geschreven én ongeschreven regels van de manege te houden.
Geen zorgen om het einde van het boek. Het is geen tranentrekker. Alles komt goed. Niet in de zin van alles wordt weer zoals het oude, maar meer in de zin van: een rondje nieuwe kansen voor de meiden én de paarden.
Next Post
