Volop zomer in Het Strandhuis

In ‘Terug naar het strandhuis’ gaat Cara na vele jaren van afwezigheid op bezoek bij haar moeder, Olivia of Lovie zoals ze door iedereen wordt genoemd. Maar of dat nou zo’n goed idee is…

Cara gaat terug naar het strandhuis van haar moeder

Cara heeft op haar 18e het ouderlijk huis in Charleston verlaten na een ruzie met haar vader. Ze is in Boston gaan wonen, waar ze met hard werken een leven voor zichzelf heeft opgebouwd. Maar dan wordt ze na een fout ontslagen. Cara besluit in te gaan op het verzoek van haar moeder, die haar in een brief gevraagd heeft naar het strandhuis te komen waar ze sinds het overlijden van Cara’s vader permanent woont.

In haar brief schrijft haar moeder dat ze met Cara dingen wil uitzoeken. Cara denkt dat het om oude spullen gaat, meubels die niet meer nodig zijn. Maar al snel komt ze er achter dat haar moeder niet lang meer te leven heeft en ze voor haar dood haar kinderen nog veel te vertellen heeft. Cara besluit om de laatste zomer van haar moeder bij haar te blijven. Al gaat dat niet zonder slag of stoot – daar verschillen de vrouwen te veel voor. 

Een heerlijk zomers tempo

‘Terug naar het strandhuis’ komt wat langzaam op gang. Mary Alice Monroe neemt de tijd om je mee te nemen in het leven op het eiland, waar alles  langzamer lijkt te gaan dan bijvoorbeeld in Boston, waar Cara vandaan komt. Maar geloof me: doorlezen is echt de moeite waard. Je krijgt een hechte band met de verschillende personages. Zo zeer dat ik aan het eind een traantje moest wegpinken. Het is een prachtig verhaal met veel lagen. Monroe neemt ook de tijd om je iets te leren over de positie van vrouwen in Charleston en omgeving.

Op een dag kijk je op en zie je het… en dan weet je het gewoon.

In ‘Terug naar het strandhuis’ is een belangrijke rol weggelegd voor de zeeschildpad. Lovie is hoofd van Team Schildpad. Dit team brengt iedere zomer weer de nesten van de schildpadden in kaart. Ze zetten de nesten af en proberen als de nesten uitkomen ervoor te zorgen dat de jonge schildpadjes de weg naar de oceaan zonder al te grote obstakels kunnen vinden. Monroe vervlecht op prachtige wijze de eeuwenoude tocht van de zeeschildpadden om eieren te leggen aan land met het verhaal van Cara en Lovie. Cara’s hele naam is overigens Caretta – een soort zeeschildpad. 

De strandhuis-serie

Inmiddels weet ik dat dit deel een is van een serie – waarvan ik ongetwijfeld de overige delen nog ga lezen. Maar ook als los verhaal is dit boek een aanrader; het eindigt niet met een cliffhanger die maakt dat je de andere delen moet lezen. Het is echt een rond verhaal, dat je even naar de andere kant van de wereld brengt.