Het was maar één mailtje…
‘Het was maar één mailtje’ van Lonneke van Engelen gaat verder waar haar debuutroman ‘Een beetje verliefd misschien’ is geëindigd: Lonneke verhuist met haar drie kinderen naar Raf. Maar of dat nu de juiste beslissing is…
Het was maar één mailtje
Eindelijk na ruim een jaar ligt dit tweede deel van deze miniserie in mijn brievenbus. Razend nieuwsgierig naar het vervolg van Lonneke ‘s scheiding en alle ellende die erbij komt, kruip ik met het boek en een kop thee op de bank. Om er voorlopig niet meer af te komen. Want ‘oh boy’, ook dit tweede deel leest als een trein!
Snel, pittig en niets verhullend
Lonneke weet ook nu weer met korte, pittige zinnen en dialogen en een niets verhullende verhaallijn de lezer direct mee te nemen in haar ‘scheidingswereld’. En dat dit geen makkelijke wereld is wordt al snel pijnlijk duidelijk.
De liefde is ver te zoeken
Spat de romantiek en seks in het eerste deel ‘Een beetje verliefd misschien…’ van de bladzijden, in dit tweede deel is het hebben van een nieuwe liefde en relatie helemaal niet zo leuk meer. De scheiding zorgt ervoor dat zowel Lonneke, de kinderen als Raf in een emotionele rollercoaster komen. Een zeer hobbelige weg met veel verdriet.
En toch, toch blijft de zon schijnen
Tussen alle huilbuien, teleurstellingen, pijnlijke en kwetsbare momenten door hobbelt Lonneke verder met haar leven. Ze moet (noodgedwongen) echt voor haar zelf en haar toekomst kiezen. Daarbij houdt ze ook rekening met de kinderen. En met Raf! Want dat ze met hem verder wil dat weet ze zeker. Nou ja, meestal dan…
Heerlijke roman met humor van Lonneke van Engelen
Is deze roman met dit onderwerp en al het verdriet wel leuk om te lezen? Absoluut! Hoe ze het doet weet ik niet, maar Lonneke heeft als auteur echt de kunst om je als lezer vast te houden en te laten lachen om de meest bizarre situaties.
Kortom, ook dit tweede deel is een absolute aanrader. Tijdens het lezen leer je dat jouw leven echt zo erg nog niet is en als dat wel zo is dan leer je dat het ook weer goed komt. Zolang je maar blijft vechten en voor jezelf opkomen!