‘Het lichtschip’ van Mathijs Deen

Zonder enige voorinformatie qua inhoud kocht ik het boek ‘Het lichtschip’ van Mathijs Deen. De cover maakte mij nieuwsgierig en het boek was dun. “Dit lees ik zo uit”, dacht ik nog en dat klopte inderdaad. Vanaf de eerste pagina pakte dit boek mij en ik las het in één ruk uit. Een heerlijke en verrassende novelle. Top!

Het lichtschip

Een lichtschip is een lichtbaken op volle zee, op de plaats waar een vuurtoren zou moeten zijn, maar waar de bouw hiervan niet mogelijk is, aldus Wikipedia.

Meteen al wat geleerd want dit wist ik nog niet. “Dat moet wel saai zijn voor de bemanningsleden”, dacht ik nog en ook dit klopte. De bemanningsleden van ‘Het lichtschip’, dat vlak voor Texel ligt, hebben het namelijk zwaar. Ze doen hun werk maar vervelen zich. Het leven is voorspelbaar en hun enige lichtpuntjes van de dag zijn de maaltijden. Het middelpunt van het schip is dan ook de kok, genaamd Lammert.

Lammert, de kok

Lammert is van Indische afkomst en is een stille man. Hij is weduwnaar en leeft in zijn eigen gedachten. Maar hij doet erg zijn best om de bemanningsleden drie keer per dag een heerlijke maaltijd voor te zetten. En hij is creatief in het bedenken van de menukaart.

Het bokje

Op een dag neemt Lammert een geitenbokje mee naar het schip dat hen naar het lichtschip vervoert. Maar er mogen geen (huis-) dieren aan boord en de kapitein spreekt dan ook Lammert hierop aan. Lammert vertelt dat het geitenbokje voor een stoofpotje is, dat hij over een paar dagen zal maken. Ook belooft Lammert dat hij het dier zelf zal slachten en niemand er last van zal hebben. De kapitein ziet het oogluikend toe en een nieuw bemanningslid is een feit.

Bokkensprongen

De hele bemanning is nieuwsgierig naar het bokje en geniet stiekem van het diertje. In eerste instantie probeert het te vluchten maar al gauw is het diertje heel thuis op het schip. Hij maakt gekke bokkensprongen en speelt met menigeen. Het bokje krijgt geen naam want de bemanningsleden mogen niet aan hem gehecht raken. Maar dat is natuurlijk onoverkomelijk want het diertje moet nog een paar dagen de fles met melk krijgen en hij is al gauw net zo gek op de mannen als de mannen op het bokje.

Malaria en het stoofpotje

Maar dan speelt er een oude kwaal bij Lammert op. Hij krijgt last van Malaria, een virus dat hij ooit opliep in zijn jeugd. Al gauw ligt hij te ijlen van de koorts. Dit laatste is heel knap beschreven door Mathijs Deen. De kok ijlt over zijn leven, over spoken uit het verleden en onverwerkte angsten. Als lezer voel je de hitte in zijn hoofd en zijn gedachten die alle kanten opschieten.

Het stoofpotje wordt uitgesteld, tot opluchting van de bemanning. Maar één bemanningslid is het er niet mee eens en wil zichzelf bewijzen. Hij zal wel even laten zien dat hij het slimme bokje te pakken krijgt en kan slachten. Dit loopt echter heel anders af. Het boek eindigt dan ook écht verrassend.

Een boekje én bokje om van te houden

Het verhaal is leuk, het is mooi geschreven en verrassend. Ik voelde mij als lezer aan boord van het schip en leefde mee met de storm, de tijd die een andere dimensie lijkt te hebben en de stilte van de zee. Maar ik voelde vooral de spanning naar de afloop van dit verhaal. Een aanrader dus! En ook voor een leuk cadeau, want dit bo(e)kje is om van te houden.

Meer novelles: