‘Antoinette’ is een novelle over verdriet en verlangen

‘Antoinette’ is geschreven door Robbert Welagen, een Nederlandse schrijver van acht romans en korte verhalen. Het is een novelle over gemis, verdriet en verlangen, subtiel geschreven en erg mooi.

Een thermaal bad in Boedapest

De hoofdrolspeler (ik-persoon van het boek) brengt een dag door in een thermaalbad in Boedapest. Hij wacht op Antoinette waar hij een afspraak mee heeft, om klokslag drie uur, op een bankje onder de bomen van het park. Meerdere malen denkt hij haar te zien, maar ze komt niet opdagen. De man wil blijven wachten en besluit de dag verder in het thermaalbad door te brengen. Hij kan daar eten, rusten en een massage krijgen en vooral blijven hopen dat ze toch nog komt opdagen.

Herinneringen en pijnlijk verdriet

De sfeer in het thermaalbad is rustig en loom. In gedachten is Antoinette regelmatig bij hem en de tijd lijkt stil te staan. Herinneringen komen langzaam naar boven en Antoinette blijkt zijn vrouw te zijn die hij lang geleden in Boedapest, op zakenreis, had ontmoet.

Intense liefde en verlangen naar een kind

Terug in Nederland trouwde hij met Antoinette en hun leven leek goed. Maar na verloop van tijd kwam hun kinderwens niet uit en ook IVF- behandelingen brachten hun geen geluk. Hoe ga je met de realiteit om als blijkt dat er niets mis met je is maar het toch niet lukt om kinderen te krijgen? Hij laat weinig van zijn gevoelens zien maar Antoinette verliest zichzelf. Op een dag is ze verdwenen met de mededeling dat ze naar het buitenland gaat om zichzelf te hervinden…

Intens gemis en verdriet

De man mist haar enorm en probeert contact te houden. Antoinette houdt dat echter af en het is overduidelijk dat hun huwelijk voorbij is. Jaren verstrijken totdat Antoinette een berichtje stuurt dat ze hem weer wil zien. In het park voor het thermaalbad in Boedapest…

‘Antoinette’ is een mooie novelle

Het boek heeft een duidelijke verhaallijn, slechts twee personages en de dag in het thermaalbad is zó invoelend beschreven dat je het gevoel krijgt er zelf te zijn. De lucht is vol damp en de werkelijkheid, de herinneringen en de verbeeldingen lopen door elkaar heen. Als lezer voel je het intense verlangen van de man naar Antoinette en het pijnlijke verdriet om zijn niet vervulde kinderwens.

Je hoeft geen tissues gereed te houden want de tranen zullen niet over je wangen stromen. Daar is het boek namelijk te subtiel voor. Maar je zult dit boek wel in één zucht uitlezen en een brok in je keel voelen na afloop.

Knap geschreven en al helemaal omdat je eigenlijk zelden leest over het verdriet van een man met een niet vervulde kinderwens…