Het gouden uur
‘Het gouden uur‘ onderzoekt hoe ingewikkeld het is om het goede te doen wanneer dat indruist tegen de verwachtingen van iedereen en alles om je heen. Dit staat op de achterflap van het boek. Ik las deze roman en mijn kijk op het boek is een tikje anders. Komt dat door het boek of komt dat door mij?
Drie verhaallijnen
Ik wilde nergens heen toen ik in het vliegtuig stapte, ik wilde alleen weg. Ik wist niet hoe ik in dat lege huis kon blijven. Lange tijd had ik niets anders gedaan dan wachten.
Er zijn drie hoofdpersonages: Mari, Tarik en Ahmad. Alle drie zijn ze belangrijk in elkaars leven, zonder het zelf echt te weten. Op verschillende momenten in hun leven komen ze elkaar tegen, elk op een eigen reis en met een eigen doel. Mooi aan dit boek vind ik hoe intens de beweegredenen van de personages verteld worden.
Hoop en moed
Hoop is een tweesnijdend zwaard. Geef een man een boek, welk boek dan ook, of zelfs maar een tijdschrift, en hij heeft een raam om op de wereld uit te kijken, een spiegel waarin hij zichzelf kan zien.
De schrijver wisselt vaak de tegenwoordige tijd en de verleden tijd af. Er worden herinneringen opgehaald en er wordt tegen elkaar gepraat. Regelmatig voel je je in de gedachten van een hoofdpersonage gezogen. Wat alle personages gemeen hebben is hun hoop op een beter leven en hun moed om hiervoor hun leven om te gooien.
Welke keuze maak je?
Ik kwam hier om mijn huis te harden, boete te doen, een ander ritme voor mijn hart te vinden. Ik heb twee keuzes en de ene is om jouw woorden te laten groeien tot ze luid genoeg zijn om alles te overstemmen. De andere is om je stem kleiner en stiller te maken, totdat je ten slotte helemaal verdwijnt.
De hoofdpersonages van deze roman staan voor een keuze. Blijven ze in de situatie waar ze in zitten of gaan ze op zoek naar datgene dat ze missen: een echt thuis. Alle drie voelen ze zich verloren op de plek waar ze zijn. Ze horen er niet bij, ze zijn niet thuis. Altijd zullen ze de vreemdeling blijven, hoe hard ze ook hun best doen. In mijn beleving is dat het grote onderwerp van dit boek. Er niet bij horen, niet thuis zijn.
Verwarring
Mijn lichaam drijft het nieuwe uit alsof het gif is, het hunkert naar dat wat het kent. Ik wil vooruitgaan zonder nog meer te verliezen, maar mijn lijf weet het beter: het is onmogelijk om alles te behouden, elk nieuw woord dat ik hier leer zal iets van thuis verdringen.
Mari, Tarik en Ahmad leven in verwarring. Waar horen ze en wie zijn ze? Als lezer blijf je ook een beetje in verwarring: waar gaat het verhaal over? Wat is het doel? Waar gaan de hoofdpersonages heen? Wat bereiken ze?
Ik vond het verhaal heel goed geschreven. De verwoording van gedachten en gevoelens is heel sterk! Maar toch vond ik het een moeilijk verhaal. Er wordt veel verteld maar weinig beleefd. Voor mensen die van filosofie houden zal dit een goede aanrader zijn. Voor een vlot te lezen boek is het minder geschikt.
Previous Post
