In ‘Eten als liefdestaal’ kijk je door de ogen van expats naar Nederland

‘Eten als liefdestaal‘ is een prachtig kookboek, waarin expatvrouwen vertellen over hun relatie met eten en met Nederland.

Samen koken creëert een band

In ‘Eten als liefdestaal‘ komen negentien vrouwen aan het woord. Ze vertellen over hun band met eten, koken en… met Nederland. Achttien van deze vrouwen komen niet uit Nederland, maar wonen hier inmiddels wel. Vanwege de liefde, of omdat ze hun land ontvlucht zijn. Eten koken houdt de band met hun moederland in stand. Maar het vertelt hun Nederlandse gasten ook iets over waar ze vandaan komen.

Of zoals samenstelster Arachne Molema in de inleiding schrijft: ‘Eten is een prachtig communicatiemiddel wanneer je de taal nog niet spreekt en de gewoonten van een land nog moet doorgronden. Het eten dat je bereidt toont gastvrijheid, en het kan de heimwee stillen naar je thuisland.’

Voor ieder wat wils

Ieder continent is vertegenwoordigd in dit mooi vormgegeven boek, waardoor er voor iedereen ook zeker gerechten in te vinden zijn die je wil maken. Maar ook zonder dat is dit boek meer dan de moeite waard. De verhalen die de vrouwen vertellen, geven een goed beeld van hoe het is om in een ander land te gaan wonen.

Daarmee is dit boek veel meer dan ‘alleen’ een kookboek; het creëert ook bewustzijn en dat via een taal die vrijwel iedereen spreekt: die van samen eten.

Eigen ervaring: Spaans koken in Innsbruck

Zelf heb ik tijdens ons verblijf in Innsbruck ook ervaren hoe samen koken zorgt voor begrip voor elkaar, voor tradities en cultuur. Een dag echte Spaanse paella koken met een Spaanse collega van mijn man vertelde ook het verhaal van de Spaanse cultuur en de traditie van de enige, echte paella: die van zijn moeder. Niet alleen tijdens het koken werd ze gebeld, ook al tijdens het boodschappen doen werd er regelmatig navraag gedaan. Bijvoorbeeld over de soorten vis die nodig waren. En hoeveel saffraan er nu gebruikt moest worden. Ja dat kun je opzoeken en opschrijven, maar dit was wel veel leuker. En de tijd die wij daarna met hem in de keuken stonden… heerlijk.

De negentiende vrouw: de grootmoeder van schrijfster Arachne Molema

Het boek eindigt met de recepten uit Zeeland van Arachnes grootmoeder. Zij verhuist naar de Noordoostpolder, ook vanwege de liefde. In dit ‘nieuwe land’ moesten de wegen nog aangelegd worden, zo schrijft ze. Mooi om te zien hoe je ook binnen een land dat zo klein is als Nederland regionale kooktradities hebt. En afsluiten met het recept voor echte Zeeuwse Bolussen: beter kan bijna niet.

Nu ben ik benieuwd: wat is jouw favoriete keuken? De Nederlands, of toch iets meer exotisch?

Meer recensies over kookboeken: