Een indiaan als jij en ik
Erna Sassen schrijft boeken waarin fantasie, psychische problematiek, humor en serieuze kwesties perfect samenkomen. En dat allemaal voor onze jonge lezers. Zo ook dit boek: een indiaan zoals jij en ik. Het boek gaat over Boaz en zijn vriendin Aïsha, waarvan hij zeker is dat zij een indiaan is. En laat dat nou net zijn grote passie zijn, indianen.
Boaz
Boaz houdt van stilte.
Maar hij houdt niet van stilzitten.
Hij houdt van boeken lezen over indianen en daarna door de duinen rennen als een indiaan.
Boaz heeft geen vriendjes op school. Maar dat mogen zijn ouders niet weten. Hij verzint een aantal vriendjes om te kunnen verantwoorden waarom hij ’s middags niet thuis is. In plaats van thuis is hij graag in de duinen, waar hij naar de wilde pony’s kijkt. Mama wil niet dat Boaz in zijn eentje in de duinen speelt. Zeker niet als het donker wordt.
Indianen
Indianen zien er niet altijd uit zoals op plaatjes in boeken. Of eigenlijk: meestal niet.
Ze dragen gewone kleren zoals jij en ik. Spijkerbroeken, t-shirts, leren jacks enzovoorts. Dat vindt Boaz wel jammer, want de traditionele indianenkleding vindt hij veel mooier.
In de klas van Boaz komt een nieuw meisje: Aïsha. Ze spreekt geen Nederlands, maar Boaz mag haar meteen omdat ze lijkt op een indiaan. In plaats van praten probeert Boaz met Aïsha te communiceren door middel van tekeningen. Boaz weet alles van indianen, dus ook van de rotstekeningen die zij vroeger gebruikten. Misschien kent Aïsha deze ook wel.
School
Boaz mist wel vaker iets.
Dat komt door al die gedachten in zijn hoofd.
En het komt ook doordat juf Annet zo langzaam praat. Dan kan Boaz zijn aandacht er niet goed bij houden. Hij probeert het echt wel hoor, maar het is heel moeilijk.
Boaz vader vindt het heel vervelend en heeft met de juf geregeld dat Boaz een klas mag overslaan. Maar dit wil Boaz absoluut niet! Hij kan Aïsha toch niet alleen achterlaten?
Lief en indrukwekkend
Het grote voordeel van van huis weglopen is:
als je terug bent, zijn ze blijer met je dan ze ooit geweest zijn.
Maar verder is het niet aan te raden.
Voor je twintigste.
(Zegt oma.)
Toen ik dit boek begon te lezen dacht ik meteen: wat een schattig verhaaltje. Even bleef dat ook zo en ik las met plezier door. Schattig maakte plaats voor nieuwsgierig. Waar gaat dit verhaal naartoe? Vervolgens kwam er een beetje spanning in, waarna ik totaal verrast werd door tegenwoordig een zeer gevoelig onderwerp: vluchtelingenhaat. Uiteindelijk was het overheersende gevoel na het uitlezen van het boek: wauw! Wat knap gedaan.
‘Een indiaan als jij en ik’, is een boek voor jonge tieners, en dit is ook de perfecte doelgroep hiervoor. Nog steeds vind ik het een heel schattig verhaal, maar zeker een verhaal met een sterke boodschap.