Van licht en liefde kunnen leven
Woongroep Klank en Liefde, bestaande uit vier huisgenoten, streeft ernaar te leven van licht en liefde. Als op een nacht een van de bewoonsters overlijdt aan ondervoeding, wordt de politie ingeschakeld. Wie is er schuldig aan de dood van Elisabeth? De drie overgebleven huisgenoten worden aangehouden en verhoord. Aan de rechercheurs de taak om te achterhalen wie van deze drie heeft kunnen en moeten ingrijpen bij de naderende dood van Elisabeth.
Wij zijn de nacht
Wij brengen duisternis en dronkenschap, kattengevechten, slaap en slapeloosheid, seks en sterfgevallen. Wie in alle rust wil sterven, zonder al te veel gedoe en drama, zal dat bij voorkeur doen in ons, de nacht, terwijl de aankomende nabestaanden slapen.
Door de ogen van de nacht, de buren, de twijfel, een sinaasappelgeur en vele andere personages en entiteiten werpt Gerda Blees op bijzondere wijze een blik op de nacht waarin Elisabeth sterft en de dagen erna. Melodie, Muriël, Petrus en Elisabeth horen samen bij Woongroep Klank en Liefde. Ze stoppen door middel van een negendaags programma met eten en drinken. Vanaf nu leven ze alleen nog van licht en liefde. Om honger tegen te gaan wordt er gemediteerd, gepraat en gezongen. Het enige voedsel wat de bewoners af en toe binnen krijgen is een groentesapje uit de slowjuicer.
Moord
Hoewel ze niet op het punt lijken te staan te sterven, zien we hun skelet al door hun huid heen schemeren. En aan de manier waarop ze ademen, alsof ze bang zijn te veel zuurstof in één keer binnen te krijgen, is te zien dat ze dan wel niet dood zijn, maar evenmin met volle overtuiging leven.
Na de dood van Elisabeth schakelt de waarnemend arts de politie in. Hij twijfelt namelijk over de al dan niet natuurlijke dood van de oudste bewoonster van deze woongroep. Melodie, Muriël en Petrus worden aangehouden. Vanaf dat moment mogen ze niet meer met elkaar praten en moeten ze hun eigen keuzes maken. Houd ik vast aan de “regels” van de woongroep? Rook ik een sigaret? Eet ik een boterham met hagelslag? Vooral voor Muriël en Petrus zijn dit moeilijke keuzes om zelfstandig te maken. Ze zijn gewend om naar Melodie te luisteren, die toch altijd het best weet wat goed voor een ieder is.
Verhoor
Op Melodie had hij vertrouwd. Hadden ze allemaal vertrouwd. Als zij niet wist wat goed was voor haar zus, hoe had hij dat dan moeten weten? Als zij niet had gezien dat Elisabeth hulp nodig had, hoe had hij dat dan moeten zien?
De politie verhoort de drie huisgenoten om te bepalen of één van hen schuld heeft aan de dood van Elisabeth. Door de ogen van de weerstand, de sigaret, de familie en de twijfel lees je dat het voor Muriël en Petrus steeds moeilijker wordt om te geloven dat wat ze in hun woongroep doen, echt het juiste is. En dus bestaat er ook de twijfel of de woongroep nog de juiste plek voor hen is om te wonen.
Wij zijn licht
Wij zijn licht. in een golvende oranje baan vallen we op de fleecedekens van de drie bewoners van Woongroep Klank en Liefde, die op hun luchtbedden in de woonkamer liggen.
Nog niet eerder heb ik een boek gelezen waarin niet alleen wordt geschreven vanuit het oogpunt van de hoofdpersonages, maar ook vanuit de ogen van alle mogelijke omringende personen en entiteiten. Hierdoor blijft het boek boeiend. Ik denk er gewoonlijk niet over na hoe een pen over mij denkt, hoe de boterham zich voelt en hoe ik verbonden ben met het licht. Door dit boek van Gerda Blees ga je daar wel over nadenken. ‘Wij zijn licht’ kruipt in je hoofd en laat niet los.
Previous Post
