Recitatif
Recitatif is het enige kortverhaal dat Toni Morrison heeft geschreven. Een experiment dat alle raciale codes weghaalt. Deze editie bevat een voorwoord van Zadie Smith. Maar pas op! Lees het voorwoord pas nadat je het verhaal hebt gelezen.
In Recitatif maken we kennis met twee personages: Twyla en Roberta. We leren beiden goed kennen, maar wat we niet weten is wie welke huidskleur heeft. Het lijkt of Morrison hier en daar hints laat vallen over kleding, moeders, eten, maar kunnen we dit wel opvatten als hints? Is het mogelijk om dit toe te passen op iemands huidskleur, op iemands achtergrond, op iemands leven?
Perspectief van Twyla
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Twyla. We lezen hier hoe de twee meiden samen zijn opgegroeid en hoe ze elkaar na jaren later weer tegenkomen. Beide vrouwen hebben een heel ander perspectief over de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden in St. Bonaventure.
Perspectief van Roberta
Voor het oogpunt van Roberta moeten we afgaan op wat Twyla ons verteld/laat zien. We zien beide vrouwen een strijd voeren, met een andere mening en beleving. Ondanks dat we niet weten wie welke huidskleur heeft, is dit toch belangrijk voor beide personages en hoe zij de wereld zien, maar ook hoe zij worden behandeld.
Vraag en geen antwoord
De vraag wie heeft welke huidskleur spookt door je hoofd. Je weet dat Morrison dit nooit heeft toegegeven (niet in het verhaal, niet in interviews). We hebben allemaal onze meningen en vooroordelen. En waarop baseren we dit eigenlijk? Niets in het boek geeft een indicatie. Helaas is dit verschil tussen mensen nog zo groot, zeker in de Verenigde Staten. Ik vind het erg om te zien dat er nog steeds zoveel discriminatie en racisme plaatsvindt en met name dat wij er niets aan kunnen veranderen. Behalve door erover te blijven praten, te schrijven en te strijden.
Recitatif is krachtig en nog altijd zeer belangrijk!
Meer Engelstalige boeken
Next Post
