‘The Nickel Boys’: een ware marteling

Gebaseerd op ware feiten neemt ‘The Nickel Boys‘ van Colson Whitehead je mee naar de jaren zestig in Amerika. In de tijd van Dr. Martin Luther King jr, leren we Elwood Curtis kennen. Een slimme jongen die een veelbelovende toekomst heeft, totdat hij bij de verkeerde in de auto stapt.

Elwood woont samen met zijn grootmoeder en luistert vaak naar Dr. Martin Luther King jr, zijn visie voor gerechtigheid is ook belangrijk voor Elwood. Daarom blijft hij naar school gaan, werkt in een kleine winkel en loopt zo af en toe mee met een march. Wanneer zijn geschiedenisleraar hoort over een plekje voor extra klassen op de universiteit, komt hij gelijk bij Elwood. Zo begint de slimme Elwood al vroeg aan de universiteit. Op de eerste dag lift hij mee met iemand en komt nooit aan op de school.

“There are people who trick you and deliver emptiness with a smile, while others rob you of your self-respect. You need to know who you are.”

The Nickel Academy

In plaats van op de universiteit, zit Elwood bij The Nickel Academy. Een heropvoedingsschool waar martelen, ongelijkheid en racisme de norm zijn. Er zijn maar twee opties om de Academy te verlaten: niveau Ace behalen en slagen of achttien worden. Tenzij je de twee andere opties meetelt: een ‘ongeluk krijgen’ of ontsnappen. Elwood is vastberaden om te slagen als Ace. Helaas komt hij er al snel achter dat het systeem hier net zo gebroken is als in het echte leven. Toch blijft Elwood een gevoel van gerechtigheid houden. Heel bewonderenswaardig en naïef tegelijk. Met deze gedachtegang verdient hij het toch om een nieuw leven te beginnen? Eentje ver weg van The Nickel Academy…

“Infinite brotherhood of broken boys.”

Waargebeurde feiten

Whitehead heeft het boek in vier delen verdeeld: elk deel representeert een deel uit Elwoods leven. Je leeft mee met de hoofdpersoon en ondanks dat er afstand wordt gehouden (door o.a. de achtergrondinformatie tussendoor) is het een emotioneel boek. Vooral het einde is goed gedaan. Daarover kan ik helaas niet uitwijken zonder niets te verklappen. Wat ik wel kan zeggen is dat het boek je kriebels geeft. Ondanks dat het geweld niet wordt beschreven, weet je wat er gebeurt. Dit is zo knap gedaan. Je kan je niet voorstellen dat The Nickel Academy (echte naam: Arthur G. Dozier School for Boys) echt heeft bestaan en hoeveel levens er kapot zijn gemaakt. De school is pas gesloten in 2011.

Met dit boek heeft Whitehead zijn tweede Pulitzer-prijs gewonnen, de eerste was voor ‘The Underground Railroad’.