‘Het smelt’ kruipt onder je huid
Tijdens een verjaardagsfeestje vertelde iemand me enthousiast over ‘Het smelt’, van de Vlaamse Lize Spit. Ik las de korte inhoud en ging direct overstag.
De drie musketiers van ‘Het smelt’
Eva groeit op in een klein Vlaams dorp. In het jaar waarin zij geboren wordt, worden maar twee andere kinderen geboren, beide jongens: Laurens en Pim. Ze vormen de drie musketiers, zitten met elkaar in een mini-klasje en pas als ze naad de middelbare school gaan, merkt Eva een verschil. Als meisje wordt ze inmiddels door Laurens en Pim anders behandeld. Maar bij andere meisjes heeft ze inmiddels ook de aansluiting gemist. Ze blijft daarom met Laurens en Pim optrekken, ook al schuurt dat steeds meer.
Bijzondere gezinssituatie
Dat Eva uit een wat vreemd gezin komt helpt ook niet meer. Haar ouders drinken (veel) meer dan goed is. Daardoor worden er thuis weinig klussen afgemaakt en wonen ze in een vervallen huis. Ook de relatie tussen Eva’s ouders is niet bepaald warm. Haar broer Jolan is deel van een tweeling, alleen is zijn tweelingzus bij de geboorte overleden. Het jongste zusje, Tesje, is naar deze overleden zus vernoemd. Maar met Tesje gaat het niet goed, ze eet niet en heeft allerhande dwangmatige neigingen. Maar wie gaat er aan de bel trekken bij een hulpverlener? Eva en Jolan realiseren zich meer en meer dat hun ouders het niet zullen doen.
Een herdenking in het dorp
‘Het smelt’ wordt door Eva verteld, terwijl ze terugkijkt op belangrijke periodes in haar leven. De periode van de hoogtijdagen van de drie musketiers, maar ook de ene zomer dat alles compleet mis ging. Niet alleen tussen Eva en Pim en Laurens, maar ook met Tesje. Daarnaast is er nog een tijdlijn in het nu, waarin Eva op weg is naar een herdenkingsfeest in het dorp, waar ze dan al een aantal jaren niet is geweest. Ze rijdt er heen met een bak ijs in haar kofferbak en heel langzaam krijg je een vermoeden wat daar de bedoeling van is. Met drie tijdlijnen heeft Lize Spit geen makkelijke manier van vertellen gekozen. Maar het draagt zeker bij aan het langzaam ontrafelen van wat Eva van plan is en waarom.
Vlaamse letterkunde op zijn best
‘Het smelt’ doet me denken aan het geweldige ‘De geruchten’ van Hugo Claus, een boek dat ik je zeker aanraad. Daarnaast ook aan ‘De avond is ongemak‘, met dat verschil dat alles in dit boek subtieler verwoord is. Al is het gevoel dat je tijdens het lezen bekruipt minstens zo ongemakkelijk. ‘Het smelt’ is onder mijn huid gekropen, net als veel boeken van Vlaamse schrijvers dat weten te doen.
Previous Post
Next Post
