Schijndood
Simone van der Vlugt is een specialist in het schetsen van vroegere tijden. In schijndood gaan we terug naar Alkmaar, 1655. Dromen, hoop, ziekte en dood komen allemaal voorbij in deze interessante roman. Van der Vlugt brengt op een bijzondere wijze het zeventiende-eeuwse Nederland tot leven.
Kris
Het is dezelfde droom als altijd. Kris weet dat hij droomt, maar hij slaagt er niet in zichzelf te bevrijden van de beklemming waarin hij gevangen zit.
Kris droomt al jarenlang dezelfde droom. Of eerder, een nachtmerrie. Hij droomt dat hij alleen is en ziek is. Hij weet dat hij snel zal sterven. Zijn lichaam is mismaakt en zijn gezicht heeft niets menselijks meer. Dan schrikt hij weer wakker. Waarom hij deze dromen krijgt, weet Kris niet. Maar een huisgenoot van hem raadt hem aan om eens met haar tante te gaan praten.
Hypnotherapie
Daar zit hij dan, in de wachtkamer van een reïncarnatietherapeute. Als ze hem dat een week geleden hadden voorspeld, had hij zich een breuk gelachen.
Heleen Walraven, reïncarnatietherapeute, heeft al snel plek voor Kris. Door middel van hypnose brengt ze Kris terug naar de plek van zijn dromen. Hier stapt hij een wereld in die hij nog niet kent. En toch is het een wereld waar Kris thuis is.
Het gemak waarmee Kris onder hypnose wordt gebracht, keer op keer, verbaasde me wel. Ik word meteen nieuwsgierig of het daadwerkelijk zo gemakkelijk gaat. Maar de wereld waar Kris in terecht komt, maakt ‘Schijndood’ wel echt reuze spannend!
Olivier
Met wijd open ogen ligt Olivier op zijn rug. De geur van verf en terpentijn vormt een vreemde mengelmoes met de lucht van jeneverbesolie, zweet en etterende wonden die in het huis hangt. Hij hoort de andere bewoners van het Klaphuis zuchten en steunen. Hij hoort de slepende voetstappen van degenen die van de pijn niet kunnen slapen. In de kamer naast hem hoort hij de onrustige dromen van Romeyn, vol gekreun en gemompel.
In zijn verre herinnering blijk Kris al een keer geleefd te hebben. Hij gaat telkens terug naar het jaar 1655, de tijd waarin mensen leefden onder angst voor de pest, melaatsheid en dood. Kris heet Olivier, een schildersleerling die rode plekken op zijn arm ontdekt. Een tijdje negeert hij ze, tot hij het niet meer kan negeren. Olivier laat zich onderzoeken door artsen en moet daarna leven met de kennis dat hij melaats is. Hij wordt uit de samenleving verbannen en naar een Klaphuis gebracht, maar Olivier laat het hier niet bij zitten. Hij is niet van plan om af te wachten tot hij langzaam dood gaat.
Spannend en indrukwekkend
Terwijl de pest van de ene stad naar de andere overslaat maakt Olivier zich steeds minder druk om zijn ziekte. Het kan toch ieder ogenblik afgelopen zijn. Ieder moment kan een vleug van een giftige pestdamp hen bereiken en besmetten. Misschien ontkomen ze eraan en leven ze nog jaren, misschien zijn ze volgende week dood en begraven.
Schijndood is een interessant boek over het leven in 1655, en dan vooral het leven van de ongelukkigen die lijden aan een van de besmettelijke en dodelijke ziektes van die tijd. De angst en impact die de ziektes achterlaten bij hele steden, zijn erg indrukwekkend beschreven door Simone van der Vlugt. De manier waarop Kris achter zijn nachtmerries aangaat geeft het boek een extra spannende dimensie. Voor sommigen misschien wat zweverig, maar de auteur weet het wel passend te maken voor dit verhaal.
Previous Post
