De kat die de weg kwijt was

1 mei 2022 Selina Jansen

Mata verdwijnt. Mata is een poes en het is niet de eerste keer dat ze verdwenen is. Haar baasje Ron verdenkt meteen de overbuurman, die een hekel lijkt te hebben aan hem en aan zijn katten. Bijna tien maanden lang is Mata spoorloos, maar Ron geeft de zoektocht nooit op. In ‘de kat die de weg kwijt was’ lees je de reis die Mata maakt in de tijd dat ze weg is van huis. Een ontroerend en mooi verhaal vol liefde en hoop.

Ontmoeting

In het donker lichtten twee grote ogen op. Ze keken hen recht aan. Een doorweekte kat schuilde onder de tafel voor de regen.

Michael is dakloos. Samen met een aantal andere daklozen brengt hij zijn dagen door op vaste plaatsen in Amerika. In de zomer verblijft hij op zijn vaste slaapplek naast het terrein van een distributiecentrum van UPS, in Portland. In de winter is het hier te koud om op straat te zwerven en Michael is gewend om voor de winter naar het zuiden te reizen. Als Michael op een dat iets wits onder een picknicktafel weg ziet schieten, gaat hij kijken wat het is. Wie weet is het iets kostbaars, zoals sieraden of een half opgegeten broodje. Tot zijn teleurstelling blijkt het een doorweekte kat te zijn. Hij had liever iets eetbaars willen vinden.

Bijzondere vriendschap

Vanaf die dag zei Michael als ze op het punt stonden om te vertrekken tegen de kat ‘omhoog’ en stak zijn been uit, zodat Tabor gemakkelijk op zijn rugzak kon klimmen.

Ondanks het feit dat Michael niet zat te wachten op de doorweekte en gewonde kat, raakt hij toch snel aan haar gehecht. Hij noemt haar Tabor en zorgt voor haar tot ze weer beter is. Met zijn maten gaat hij op zoek naar de eigenaar van Tabor, en zolang ze die niet vinden, zal ze bij hen blijven. Michael fabriceert een soort mand bovenop zijn rugtas en leert Tabor er zelf in te klimmen. De eigenaar van Tabor wordt helaas niet gevonden en langzaam wordt het kouder in Portland. Michael besluit weer af te reizen naar het zuiden.

Op reis

‘Het staat vast dat ik de reis naar het zuiden met Tabor onderneem,’ zei hij tegen zijn vrienden, terwijl ze de begraafplaats af liepen. ‘Ik laat haar hoe dan ook niet hier achter.’

Tabor gaat mee op reis. Ze blijkt een perfecte reisgezel te zijn: ze past zich moeiteloos aan en geniet met volle teugen van het avontuur. Voor Michael blijkt Tabor een zegen. Hij houdt zich minder bezig met zijn eigen problemen en zorgt zo goed als hij kan voor zijn kat. Een lift krijgen met een kat op je rug blijkt super gemakkelijk. Iedereen is benieuwd naar zijn verhaal. Zo reist Michael met een vriend en Tabor helemaal af naar het zuiden van Amerika.

Terug naar huis

Die lieve, karaktervolle knuffelkat, die hem haar onvoorwaardelijke vriendschap bood, was voor hem zo lang een pluizig vangnet geweest, een enorme steun… Ze had zijn angsten en somberheid op afstand weten te houden. Zonder haar zou zijn leven niet hetzelfde zijn.

Onvermijdelijk komt Michael erachter dat Tabor al een baasje heeft. Maar na zoveel bijzondere avonturen te hebben beleefd kan Michael niet zomaar afstand van haar doen. Als dierenliefhebber weet ik als geen ander hoe bijzonder de band tussen een huisdier en een baasje kan zijn. Zelfs als het niet jouw kat blijkt te zijn, is er toch een emotionele verbinding ontstaan die je niet kunt negeren. Met ‘de kat die de weg kwijt was’ las ik een bijzonder boek. Dit boek gaat puur over deze emotionele band. Het verhaal is prettig geschreven en neemt je echt mee op de reis van Michael en Tabor. Stiekem hoopte ik gedurende het hele boek dat Tabor bij Michael zou blijven. Zelfs het einde van het boek, die het verhaal heel mooi afrondde, raakte me.