Een lief en ontroerend verhaal

‘The travelling cat chronicles’ van Hiro Arikawa is een prachtig verhaal over de sterke band tussen een straatkat en een man.

Het verhaal van Arikawa begint net iets anders dan we gewend zijn met het perspectief van een straatkat. Nadat de kat is aangereden, weet dat hij bij de man met de brokjes terecht kan. Satoru neemt de kat gelijk mee naar de dierenarts en zal voor hem zorgen tot hij weer beter is. Vanaf hier wordt ook het verhaal van Satoru verteld.

Vijf jaar later

Satoru heeft Nana beloofd een grote reis te maken en na vijf jaar samen gaan ze eindelijk op weg naar oude vrienden van Satoru. Nana kan eindelijk de wereld ontdekken terwijl Satoru op zoek kan gaan naar een nieuw tehuis voor zijn kat. 

It’s not the journey that counts, but who is at your side.”

Eigen wil
We weten allemaal dat katten een eigen wil hebben en al helemaal wanneer ze van de straat komen. Nana wil helemaal niet bij iemand anders wonen. Hij wil bij Satoru blijven, voor altijd. Niets en niemand kan daar wat aan veranderen. Toch heeft Satoru geen andere optie. Kan hij een toekomstig tehuis vinden waar Nana gelukkig zal zijn of zal Nana voor altijd aan zijn zijde blijven?

Een Japanse schrijfster

Voor mijn reading challenge moest ik een verhaal lezen dat plaatsvond in Japan of was geschreven door een Japanse schrijfster. The travelling cat chronicles’ is daarom het perfecte boek. En wat heb ik genoten van het verhaal! Het is oprecht een mooi verhaal over de sterke band die ontstaat tussen Nana en Satoru. Het geeft een mooie kijk op onvoorwaardelijke liefde tussen dier en mens. Het is niet een heel dik boek en leest dus ook nog is makkelijk weg.

‘The travelling cat chronicles’ is voor iedereen die houdt van dieren en natuurlijk voor iedereen die van een mooi, ontroerend verhaal houdt (tissues binnen handbereik!).

Trackbacks & Pings

  • De vriendelijke reus en de vriend - Boekrecensies :

    […] Dit boek is voor iedereen die zich wil inlezen over het rouwproces en het verdriet. Het is een prachtige ode aan de vriend die het hoofdpersonage zo goed kende. Op de achterkant staat dat je het boek niet weg kan leggen en dat je er om zal huilen. ‘The friend’ is goed geschreven en bevat een verdrietig onderwerp, maar ik had zelf geen tissues nodig. Voor mij legt het verhaal de nadruk op haar relatie met haar beste vriend en hoe ze nu met het verdriet omgaat. De hond is belangrijk, maar voelt niet als de belangrijkste rol. Geen tissues dus. Wil je toch je tissues gebruiken die je klaar had gelegd? Dan raad ik je ‘The travelling cat chronicles’ aan.  […]

    4 jaar ago

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *