Nachtelijke reizigers in de Ardennen
Adeline Dieudonné won in België grote prijzen met haar eerste roman ‘Het echte leven’. Haar nieuwe roman ‘Kerozine’ speelt zich af rond een benzinestation langs de snelweg, ergens in de Ardennen.
Langs de snelweg
Het oudje keek naar de stoet van nachtelijke reizigers en dacht aan hun problemen, hun angsten, de wirwar van toevallige gebeurtenissen die samen een uniek en onvervangbaar leven vormen. Ze had elk van hen willen vragen om hun verhaal te vertellen.
Het boek begint op een benzinestation. Er komen direct meerdere personages aan bod zoals Julianne, Victoire en een oude vrouw genaamd Gigi. Deze nacht komen al deze mensen samen, ook met een paard en een lijk in de kofferbak van de grote zwarte Hummer. Waarom ze allemaal op deze plek zijn beland, is nog onduidelijk. In dit boek vertelt ieder zijn eigen verhaal.
De nacht
Ik hou van de nacht. Niet omdat het duister de omtrek van de dingen verdoezelt en de ziel aantast door de grenzen tussen leven en dood op te heffen, of dat soort lullige pseudopoëtische bullshit. Ik hou van de nacht. Punt. Zo zit dat.
Op het benzinestation vind je ook caissière Juliette en haar collega Sébastien, die met Mauricio is getrouwd. Ook zijn er Alika, een Filipijnse nanny, Chelly, een danslerares paaldansen en Joseph, een handelsreiziger in roofmijten. Elk hoofdstuk heeft een ander personage als hoofdrolspeler. Allemaal hebben ze hun problemen. Ook hebben ze allemaal hun eigen manier om met deze problemen om te gaan.
Kerozine is nogal veel
Ik heet Joseph en ik ben handelsreiziger in roofmijten. Als kind wilde ik astronaut worden en toen, tja… het leven…
De eerste zinnen van ‘Kerozine’ spraken me zeer aan. De spanning wordt meteen hoog ingezet, waardoor ik veel van het boek verwachtte. In elk hoofdstuk wordt het verhaal van een ander personage verteld. Door de spanning waarmee het boek begon was ik nieuwsgierig naar de verhalen achter de personen. Helaas kwam ik er al snel achter dat wat deze personages vooral gemeen hebben, hun duistere blik op het leven is. Als je een boek met een begin, midden en eind verwacht, kom je bedrogen uit.
Als je de duistere kant van het leven interessant vindt en absurditeit je aanspreekt, dan is dit een smaakvolle en goedgeschreven roman.
Next Post
