Bloederige ballerina
‘Vleugellam’ is het derde boek van Anne van Zwieten dat ik heb gelezen. Haar eerste twee vallen in de categorie roman, maar dit keer schreef Anne een thriller. Eentje met een bloederige voorkant! Dat belooft veel – maar maakt Anne deze belofte ook waar?
Deel 1: leer de personages kennen
‘Vleugellam’ bestaat uit twee delen. In het eerste deel maak je kennis met Inez, woonachtig in Leiden en net weer single. Haar relatie met Daniel is op de klippen gelopen, hij bleek er een tweede vriendin op na te houden én ging steeds meer drinken. Voor hem is ze gestopt met haar carrière als balletdanseres; ze wilden samen een gezin beginnen. Op zoek naar wat ze dan nu wil, gaat Inez een cursus fotografie volgen bij fotograaf Marc. Hij neemt haar onder zijn vleugels en al snel ontstaat er meer tussen hen. Maar Daniel laat Inez niet zo maar gaan. Dan wordt Leiden opgeschrikt door een gruwelijke moord. Een jonge vrouw wordt gevonden in De Vlietlanden.
Deel 2: De spanning neemt toe
Al snel blijkt dat de beide mannen in Inez’ leven een link hebben met deze vermoorde vrouw. Dat is ook het moment dat de spanning toeneemt. Ik ga er verder niets over weggeven, behalve dan dat Van Zwieten er heel goed in is geslaagd om de spanning op te bouwen en dat het geen ontknoping is voor mensen met een zwakke maag. De vergelijking met Karin Slaughter drong zich aan mij op. Al neemt Anne van Zwieten meer tijd om de personages uit te diepen; daarin zie je terug dat ze eerder ook romans heeft geschreven. Toch voelt de omslag naar het spannendere deel twee niet onnatuurlijk aan, want ook in deel een broeit er al wat.
Hooggespannen verwachtingen
Tijdens een interview vorig jaar vertelde Anne mij dat ze bij haar eerste roman, ‘Keerpunt‘, eigenlijk al van plan was om er een thriller van te maken. Met ‘Vleugellam’ heeft ze die droom waargemaakt. Haar thrillerdebuut smaakt wat mij betreft zeker naar meer. De personages zijn goed uitgewerkt en het verhaal is geloofwaardig. De spanning wordt steeds verder opgebouwd en de finale is bloederig. Precies wat je verwacht als je naar de cover kijkt. En: waar ik Nederlandse thrillers persoonlijk vaak een beetje flauw vind in vergelijking met bijvoorbeeld Scandinavische of Amerikaanse thrillers, kan ik daar nu echt niets van zeggen. Nadat ik de ontknoping had gelezen, droomde ik er zelfs over. Ik ben nu al benieuwd naar het volgende boek van Anne! Wie weet weer een ander genre?
Next Post
