Vanuit een ander perspectief

In ‘Mij zie je niet’ van Loes den Hollander lezen we over de andere kant van het verhaal. De ‘ik’ in het boek wil wraak nemen op iedereen die ook maar iets te maken heeft met de dood van haar dochter. Dat betekent ook wraak nemen op oud-lerares Jeantine van Dis. 

De ik-persoon heeft haar dochter verloren doordat ze erg gepest werd. Zo erg dat ze zichzelf van het leven beroofde. De moeder heeft later haar dagboek gevonden en belooft haar overleden dochter om wraak te nemen. 

Jeantine was lerares op een school voordat ze werd geschorst. Ze is zelf niet lang geleden haar baby verloren, hij was te vroeg geboren. Samen met haar man, Jerome Das, is ze verhuisd naar een dorp waar niemand haar en haar verhaal kent. Althans… dat denkt ze.

“De mist die opeens vlak boven de aarde hangt voelt aan als een deken van tranen.”

Ik versus Jeantine

Langzaam zien we hoe de ik-persoon Jeantine bang wil maken. Je voelt de wraakzucht en ook de wanhoop van de moeder. Ze is haar kind kwijt en iemand moet daarvoor boeten. Als ik niet de kant van Jeantine had gelezen en wat zij allemaal heeft moeten doorstaan, had ik veel begrip kunnen hebben voor de ik-persoon. Het schuldgevoel dat ze heeft omdat ze niet heeft kunnen voorkomen dat haar kind zelfmoord pleegde blijft groeien. En er is niemand die haar kan helpen.

“Het leed van een ander is altijd net iets belangrijker dan dat van jou.”

Plottwist

Je nadert langzaam het einde en denkt te weten hoe het zit. 1 + 1 is immers 2, toch? Ondanks deze logische redenering verrast den Hollander ons met de ontknoping. Als je erachter komt wie de ik-persoon is, denk je eerst ‘hoe dan?’ om vervolgens te denken ‘ja, heel logisch eigenlijk’.

Den Hollander weet hoe ze thrillers goed neer kan zetten (ze heeft er al 19 geschreven!). Dit is, heel eerlijk gezegd, mijn eerste thriller van haar. Het verhaal was een keer iets anders dan ik gewend ben en daar hou ik wel van.

Nog meer spannende thrillers:
Kwijt
Jager
Het CARPA complot