Van geboren worden ga je dood

‘Eline vindt het leven moeilijk. Soms weet ze niet meer hoe het moet, en soms wil ze gewoon dat het stopt.’ Met deze twee zinnen begint de achterflap van ‘Van geboren worden ga je dood’. Op basis van deze twee zinnen besloot ik het boek te kopen en ik heb het in één ruk uit gelezen. Het boek is een liefdesverhaal met een donker randje.

Kleine spoiler: dit boek is het mooiste boek over depressie dat ik ooit heb gelezen. En als eigenaar van een mentale stoornis durf ik me toch redelijk kritisch te noemen.

Liefde

Het gebaar duurde slechts een seconde, zo kort dat niemand anders het kon zien. Maar ik had het gevoeld, en ik zou het nooit meer vergeten.

Bij de kennismaking van haar nieuwe collega’s is Eline meteen gecharmeerd van Jonas. Niet snel later volgt verliefdheid en zijn ze onafscheidelijk. Niet, zoals Eline zou willen, als partners, maar als beste vrienden. Haar liefde voor Jonas zal nooit verdwijnen, maar is dit automatisch het recept voor een happy end?

Ziek

En toen bleef ik alleen achter. Alleen op mijn studentenkamer. Alleen met het monster. En toen werd het écht wakker.

Gedurende het verhaal komt het monster langzaamaan steeds meer op de voorgrond. Tot het echt wakker wordt. Eline noemt haar depressie ‘het monster’, ongrijpbaar en angstaanjagend. Het monster komt voort uit het trauma dat is ontstaan bij het verlies van haar ouders op jonge leeftijd. Deze gebeurtenis blijft haar achtervolgen. Naast de depressie lijkt Eline wel verslaafd te zijn aan Jonas. Uiteindelijk beseft zij zelf ook dat het niet goed met haar gaat en laat ze zich opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Depressief

‘En mag ik vragen wat jou naar deze vrolijke plek brengt?’
‘Dat mag,’ antwoordde ik. ‘Ik vind het leven nogal moeilijk. Soms weet ik niet meer hoe het moet, en heel soms wil ik er gewoon mee stoppen.’

Schrijfster Ans Vroom weet de depressies van Eline zo waardig te benoemen en omschrijven dat ikzelf, als persoon met een bipolaire stoornis, me begrepen en gewaardeerd voel. Hoewel dit boek een zwaar onderwerp behandelt, voelt het boek voor mij als een verademing. Ik zie de liefde en het plezier door het boek. De depressie wordt met momenten ook met humor beschreven, wat in de realiteit mijn favoriete manier is om ermee om te gaan.


En toch weet Ans Vroom zo perfect de gevoelens van een depressief persoon te omschrijven, beter dan ik het zelf weet te benoemen. Dit vind ik zo knap van haar!

Van geboren worden ga je dood – conclusie

Het is gek hoe je mensen altijd blijft zien zoals ze waren op de leeftijd die ze hadden toen je hen leerde kennen. Pas als je afstand neemt merk je dat iemand plots tien jaar ouder geworden is.

Op een zwaarmoedig boek waar je zelf depressief van zou worden, zit niemand te wachten. maar dat is dit boek dus niet! Ik raad echt aan dit boek eens te lezen als je geïnteresseerd bent in dit onderwerp. De titel ‘Van geboren worden ga je dood’ geeft al aan dat er humor in het boek zit, maar dat er ook geen onderwerpen worden vermeden.

Zoals Astrid Habraken al schreef in een eerdere recensie is de vormgeving perfect gekozen. De lichte kleur van de cover laat zien dat het boek lekker wegleest en totaal niet zwaarmoedig is. Al met al: een prachtig boek over liefde en depressie.

Recensie van Astrid Habraken:

Meer recensies over psychische aandoeningen: