Tussen twee werelden

17 oktober 2021 Marga van der Vet

‘Tussen twee werelden‘ is het debuutroman van de Italiaanse schrijver Franco Faggiani en vertaald door Saskia Peterzon-Kotte. Het boek kwam uit in februari 2020 en gaat over een periode uit het leven van een pleegvader en zijn autistische zoon, die samen in een berghuis wonen in de Piemontse Alpen.

‘Vader’ Leo

Leo Guerrieri is een vijftigjarige journalist en die zijn vrouw Chiara onlangs heeft verloren doordat zij een hartstilstand kreeg. De schok was groot en het verdriet is nauwelijks verwerkt bij Leo en zijn volwassen dochter Nina. Nina studeert als arts en loopt coschappen in een kindertehuis. Op een dag komt zij thuis met de mededeling dat ze een jongen heeft leren kennen die daar wacht op adoptie ouders. Zij stelt voor om Martino in huis te nemen, zolang er nog geen adoptie plaatsvindt. Leo sputtert tegen maar gaat al gauw overstag vanwege het tijdelijke karakter van Nina’s voorstel.

Martino, de zoon

Het tijdelijke aspect van de zorg voor Martino, loopt echter uit in weken, maanden, jaren….

Het verhaal vangt aan als Leo en Martino besluiten uit Milaan weg te gaan om in een berghuis in de Piemontse Alpen te gaan wonen. Nina moet toch naar het buitenland voor haar werk en Leo kan het zich permitteren om de stad te verlaten omdat hij thuis kan werken als journalist. Hun besluit om in de bergen te gaan wonen doet beiden zeer goed. Ze leven in de bergen op een simpele manier, komen beiden tot rust en er ontstaat een bijzondere vertrouwensband tussen de pleegvader en zoon.

Syndroom van Asperger

Martino is een bijzondere jongen omdat hij aan het syndroom van Asperger lijdt. Leo wordt hierover uitvoerig ingelicht en hierin begeleidt. Hij leert over het autistische gedrag van Martino en hoe hij daar het beste mee om kan gaan. Het blijkt voor beiden trouwens helemaal niet zo’n probleem te zijn. Leo is ook een erg introverte man en praat weinig. In de rust en stilte vinden Leo en Martino juist elkaar. Af en toe is er een gesprek, dat voor beiden lastig is, maar over het algemeen wisselen ze weinig woorden uit. Ze accepteren elkaar zoals ze zijn.

‘How to simplify your life’

Leo en Martino leven in de bergen een simpel en regelmatig leven. Martino gaat naar school en werkt graag bij Augusto, een boer die in een nabij gelegen boerderij woont dat tevens een gastenverblijf is voor toeristen in het ski-seizoen. Augusto is een oude wijze man van nóg minder woorden en kan het uitstekend vinden met Martino. Hij leert hen alles over de koeien en het zelfvoorzienende leven op de boerderij.

Als Leo zich aan Augusto, diens vrouw en enkele buurtbewoners excuseert over het mogelijke anti-sociale gedrag van Martino, kijken ze hem verbaasd aan. Ze halen hun schouders op en gaan door met hun eigen bezigheden. Het was hen niet opgevallen, of anders gesteld: Martino gedraagt zich als een ieder ander in de bergdorpjes; rustig, verstandig en hij communiceert alleen het hoogstnoodzakelijke. Bovendien hebben ze Martino allang in hun harten gesloten.

Bergwandelingen en de natuur

Door de acceptatie van de buurtbewoners, de school en het rustige leven, gaat het met Martino veel beter dan verwacht. Hij ontwikkelt zich prima en blijkt zelfs vrienden te kunnen maken. Maar grotendeels is het vooral te danken aan Leo die voor Martino een ‘vader’ is, zoals iedere zoon zich zou wensen. Leo houdt rekening met het Asperger syndroom en biedt de jongen vooral rust, eenvoud en regelmaat. Hun gezamenlijke wandelingen in de bergen zijn erg fijn en ze genieten volop van de natuur.

Martino wordt spoedig achttien jaar en zal zelf mogen gaan beslissen wat hij verder wil. Gaat hij studeren? Of blijft hij bij Leo en Nina? Het einde van het boek gaat vooral over deze vraag en is verrassend voor de lezer.

Tussen twee werelden – aanrader?

Indien je van een langzaam boek houdt waarin vooral de psychologie tussen (pleeg-)vader en zoon grondig wordt uitgewerkt dan is dit boek een aanrader. En ook als je van de bergen houdt en droomt van een teruggetrokken leven waarin eenvoud rust in het hoofd brengt. Als je een boek verwacht waar wat meer actie en avontuur in zit, dan valt dit boek tegen en is het af en toe zelfs saai te noemen. Bovendien zijn er enkele hoofdstukken die zomaar ergens eindigen en de lezer waarschijnlijk zelf moet invullen hoe het verder afloopt. Dit vond ik zelf een beetje storend…

Desondanks heb ik genoten van dit boek. De liefde van de vader en de dochter, Augusto en de buurtbewoners voor de bijzondere jongen Martino is bewonderenswaardig. En het is ontzettend fijn om te lezen dat Martino zich positief heeft ontwikkeld ondanks zijn autisme. Daarnaast zijn de beschrijvingen van de natuur en de bergwandelingen erg mooi. Een boek om vooral ‘s avonds te lezen en hierna ontspannen in slaap te vallen…