Trouw aan een auteur

Ik ben zo trouw als een hond aan auteurs als zij mijn hart hebben gestolen. Ben ik namelijk zwaar onder de indruk van een boek, dan wil ik meteen het hele oeuvre van de schrijver of schrijfster lezen. Soms leef ik zelfs jaren mee met een auteur en wacht met smart op hun volgende boeken. Maar ik moet ook eerlijk toegeven, de liefde is niet altijd eeuwigdurend…

Trouw aan Margaret Atwood

Ik ontdekte de Canadese schrijfster Margaret Atwood in de jaren tachtig doordat ik haar boekje ‘Boven water’ las. Ik was op slag verliefd en wilde vervolgens iéder boek van haar lezen. In 2001 las ik haar boek ‘De blinde huurmoordenaar’ en herlas het later in 2004 en in 2020. Dit boek blijft voor mij het mooiste boek aller tijden. Maar er waren ook boeken van haar die minder indruk maakten. En het vervolg ‘De testamenten’ op ‘Het verhaal van de dienstmaagd’ (1985) en de vervolg-series op de verfilming/Netflix-serie (2015)… mhaaawww… die hadden van mij niet gehoeven.

Majgull Axelsson

Niet veel later liep ik tegen ‘Aprilheks’ van de Zweedse Majgull Axelsson aan. Sindsdien was ik ook aan deze schrijfster verknocht. Liefde kan toevallig ontstaan, want als ik in de boekenwinkels naar Atwood zocht, stonden de boeken van Axelsson ernaast…

De schrijfstijl van deze Zweedse auteur is bijzonder mooi en zitten haar boeken ingenieus in elkaar. ‘Aprilheks’ is een verhaal dat in een cirkel is geschreven en dat je echt bij je kladden grijpt.

Daarna las ik al haar boeken. ‘Het huis der nevelen’ is werkelijk hartverscheurend, net als ‘Augusta’s huis’ en zo nog vele van haar romans. Tot ik ‘Rosaria is dood’ las… Hier schrok ik me kapot van. Het is namelijk geen fictie maar een journalistiek verslag over sex-toerisme in de Derde Wereldlanden en kinderprostitutie. Het boek knetterhard geschreven en dit is uiteraard expres gedaan om dichtbij de feiten te blijven. Ik las het gruwelboek wel uit maar heb er nog steeds spijt van omdat je dit allemaal helemaal niet wilt weten.

Hierna heb ik haar boeken niet meer gelezen, maar ik ga het zeker weer proberen, althans alleen de fictie boeken…

Maria Stahlie

Gelukkig was daar ineens een onbekende Nederlandse schrijfster, Maria Stahlie die het gemis van Axelsson kon verzachten. Haar hele oeuvre is absoluut de moeite waard. Vooral de korte verhalen zoals ‘Zondagskinderen’ maar ook de dikke pil ’De lijfarts’.

Mooi, mooi, mooi…

Donna Tartt

Over dikke boeken gesproken… álle boeken van de Amerikaanse Donna Tartt heb ik met veel plezier gelezen. Maar dat is gemakkelijk gezegd, het zijn er namelijk maar drie. Maar wel drie héél dikke boeken. Zet ‘De verborgen geschiedenis’, ‘De kleine vriend’ en ‘Het puttertje’ naast elkaar en je boekenplank is al bijna vol.

Je kunt merken dat ze per boek de tijd nam (tien jaar!) want de boeken zijn goed onderbouwd en van wereldniveau. Er werd Donna Tartt ooit verweten dat haar schrijftempo, teruggerekend, iets van drie regels per dag zou zijn. Nou en? antwoordde zij, en: ze had haar boeken ook kunnen opdelen in meerdere delen. In haar laatste boek ‘Het puttertje’ zijn drie duidelijke tijds- en verhaallijnen aan te geven en zo had zij méér boeken kunnen uitgeven.

Maar juist het gehele verhaal tot in detail uitgewerkt maakt haar boeken zo bijzonder. Het zijn van die boeken waarvan je gaat houden en waarvan je het jammer vindt als je ze uit hebt.

Nu ben ik hard toe aan een nieuwe Donna Tartt maar omdat onze relatie er één is van de langere termijn, moet ik nog even wachten…

Jean M. Auel

Soms kan de liefde echter ook verstikkend zijn. Ik hield van Ayla in ‘De stam van de holenbeer’, ‘De mammoetjagers’ en ‘De vallei van de paarden’ maar na vier dikke delen van ‘De Aardkinderen’ van Jean M. Auel, hield ik het voor gezien.

‘Het ligt niet aan jou Jean, het ligt aan mij…. Ik wil ook wel eens wat anders…..’

En trouw aan Cormac McCarthy

Allemaal vrouwelijke schrijfsters tot nu toe, merkt de oplettende lezer zeker op, maar ik ben ook trouw aan mijn favoriete mannelijke auteurs. Cormac McCarthy heb ik al vaker genoemd op deze website. Een bijzondere schrijver van boeken die een kritische blik werpen op de (Amerikaanse) maatschappij. Zijn boeken zijn rauw, grimmig en ontzettend mooi geschreven. Hij heeft mij nog nooit teleurgesteld. En ook de verfilmingen van ‘All the pretty horses’ en ‘The road’ zijn indrukwekkende filmhuis-films waar je nog lang aan zult denken.

Trouw aan vele auteurs

En dan zijn er nog véél meer auteurs waarvan ik graag álle boeken had willen lezen. Van Gabriel Gracia Marquez tot Geert Mak en van Rascha Peper tot Marente de Moor. En álle anderen die ik niet heb genoemd (sorry, sorry!)

Als een auteur indruk op mij maakt, dan ga ik er van uit dat zijn of haar andere boeken ook goed zijn. Iedere schrijver heeft tenslotte zijn eigen stijl, verhaalkunst en originaliteit.

Trouw zijn aan een auteur is net als een huwelijk. Je weet wat je kunt verwachten qua comfort, rust en ruimte. Maar er kunnen ook tegenvallers en minder goede tijden zijn, dat hoort er nu eenmaal bij…

Enne… af en toe een boek lezen van een andere auteur is ook geen slecht idee hoor! Of eens kiezen voor een totaal ander genre. Je verbreedt dan je horizon, je treedt uit je eigen comfortzone of oubolliger gezegd:

Verandering van spijs doet eten… uhhhh….. lézen!

Enkele van de boeken in deze blog genoemd: