Tot in de hemel

‘Tot in de hemel’ is geschreven door de Amerikaanse auteur Richard Powers en vertaald door Jelle Noorman. Het oorspronkelijke boek ‘The Overstory’ kwam in 2018 uit en won de Pulitzerprijs in de categorie fictie. Deze memorabele roman is een ode aan bomen.

Richard Powers

Van Richard Powers las ik al eerder: ‘Verwilderd’, in deze roman speelt de klimaatverandering óók een grote rol maar gaat het voornamelijk over de relatie tussen een vader en zijn autistische zoon. Een prachtige roman waarin veel diepte en liefde zit.

Tot mijn grote verrassing is ‘Tot in de hemel’ echter totaal anders. In dit boek spelen bomen een grote rol maar vanuit het perspectief van maar liefst negen verschillende personen. Al deze personen hebben hun eigen leven. Zij ontmoeten elkaar direct of indirect doordat zij allen strijden om bomen te behouden. In het bijzonder: de sequoia’s in Noord-Amerika.

Richard Powers heeft een heel beeldende schrijfstijl waardoor de 600 pagina’s van dit boek echt geen probleem zijn. Sterker nog, van mij had hij nog even door mogen gaan.

Wortels, stam, kruin en zaden

Het boek is ingedeeld in verschillende hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk ‘wortels’ leren we stuk voor stuk de negen personen kennen. De meeste van hen leer je als lezer écht goed kennen, van prille jeugd tot aan de dood. Allen zijn zij bijzonder maar toch ook vrij realistisch. Een paar van hen ontmoeten elkaar tijdens langdurige en heftig verzet tegen het kappen van sequoia’s in een oerbos. Daar leven zij lange tijd in de toppen van de bomen. Wanneer zij tevens beginnen met brandstichten bij de houtkapbedrijven en een resort-in-aanbouw, loopt het op een dag gruwelijk mis…

Een sprong in de tijd

En dan zijn we ineens een paar decennia verder. Sommigen van hen leven nu een totaal ander leven en proberen de gebeurtenis te vergeten. Eén van hen, Adam Appich is inmiddels een professor en geeft lessen aan studenten. Tot hij op een dag achter in de zaal de FBI ziet staan die hem spoedig in de boeien zal slaan en meenemen.

Iedere lezer zal waarschijnlijk zijn of haar eigen voorkeuren hebben qua personages uit het boek. Zo sprak mij het stel Ray Brinkman en Dorothy Cazaly aan. Hun huwelijk is héél bijzonder en waar je als lezer in eerste instantie geneigd bent hen te veroordelen, zul je aan het eind van het verhaal bewondering hebben voor dit stel. Net als voor Patricia Westerford en Mimi Ma.

Liefde voor bomen

In mijn ogen is ‘Tot in de hemel’ een combinatie van de vernieuwende inzichten uit ‘Het verborgen leven van bomen’ van Peter Wohlleben en de prachtige, dystopische roman ‘Greenwood’. Los van de fictie over de leven van de negen personen, komt er ontzettend veel informatie voorbij over bomen. Na dit boek zul je als lezer veel kennis hebben opgedaan en misschien wel anders naar de wereld gaan kijken.

Tot in de hemel

De Pultizerprijs, een zeer prestigieuze Amerikaanse literatuurprijs, win je natuurlijk niet zomaar. In dit geval vind ik het volkomen terecht. Ik denk dat dit boek een klassieker zal worden omdat het de lezer aan het denken zet over de keuzes die wij met zijn allen NU zullen moeten maken. Geen prettige boodschap, maar wel verpakt in een prachtige roman.