Het verborgen leven van bomen

Dat ik van bomen hou, is menigeen wel bekend.  Ik lees bomengidsen als romans en stek zelfs bomen (blog hierover volgt) en struiken, die hopelijk ooit uitgroeien tot hele grote oude bomen, die eeuwig zullen groeien. Zoals de duizendjaar oude Zomerlinde (foto!) die even over de grens in Noord-Duitsland staat.

Schot in de roos!
En wat krijg ik voor mijn verjaardag? Een boek over bomen. Dat staat mooi in de boekenkast, naast al die andere boeken over bomen, denk ik meteen.  Maar dat is dus niet het geval. Dit boek ligt al tijden binnen handbereik op mijn bureau, nachtkastje en op het kleinste kamer van het huis.
Het is namelijk een erg interessant boek, dat je blíjft lezen…

Interessante visie over bomen
Ik hoor u al denken? Als Marga (dol)enthousiast is over een bepaalde schrijver, een Scandinavische thriller of desnoods over een paardenboek, dat kunnen we begrijpen. Maar zó enthousiast over een boek over bómen?… Oei, gaat het wel goed met haar?

Peter Wohlleben, mijn held
Wees gerust, het gaat goed. En dit boek is zo interessant vanwege de bijzondere kijk op bomen. Boswachter Peter Wohlleben vertelt fascinerende verhalen over de onverwachte en ongelooflijke vaardigheden van bomen. Zijn boek is het best verkochte fictieboek in Duitsland van 2015. Op nummer 1 op de bestseller lijst van Der Spiegel, 500.000 exemplaren verkocht en verschenen in 30 landen… Dán heb je als schrijver toch echt iets unieks op papier gezet.

Van bomen-kapper tot bomen-beschermer
Peter Wohlleben vertelt over wetenschappelijke inzichten en combineert dit met zijn eigen ervaringen uit het bos. Zo creëert hij een compleet nieuwe visie en verrast ons allen met uitspraken die je eerder bij een boomfluisteraar met klankschalen zou verwachten, dan bij een nuchtere boswachter die jarenlang met een krijtje rondliep om aan te geven welke bomen er ‘om’ moesten.

Van dit laatste heeft hij spijt; hij pleit er voornamelijk om bomen in bossen met rust laten en de natuur zelf zijn gang te laten gaan.  Moeten oude bomen ruimte maken zodat jongere bomen kunnen groeien? In zijn ogen totaal niet, dat regelt de natuur zelf wel en zij heeft daar de mens niet voor nodig.

Bomen kunnen elkaar pijn lijden, elkaar helpen en waarschuwen, bomen zijn ‘sociale’ wezens. Ja, u hoort het goed en Peter Wohlleben brengt dit op een zeer aannemelijke en overtuigende wijze. Het boek is, nogmaals, alles behalve zweverig of ongeloofwaardig.

Wat mij betreft mag Peter Wohlleben alsnog in de (bomen-)hemel komen.  De omgehakte bomen zullen het hem allang hebben vergeven want met dit boek brengt hij een totaal nieuwe kijk op bomen en bossen en het is een eye-opener voor velen.

Bomen knuffelen? Of gewoon meer respecteren...
U hoeft echt niet te stoppen met uw fiets bij de eerste de beste mooie eikenboom, de boom te omhelzen en te fluisteren tegen de boom dat u hem (of haar?) bewondert en u zichzelf zult vastketenen aan de boom als er een man met motorzaag langskomt…

Maar een beetje meer respect voor bomen zou mooi zijn. En bomen planten, want we hebben ze in de warmere toekomst hard nodig! Geen betere airco voor je huis dan een boom… (en met die vervelende eikenprocessierups leren we vast wel omgaan)

Daarover meer in het vervolg. Want Peter Wohlleben heeft de smaak te pakken en trakteert ons op meerdere boeken: De Tuin, het geheime netwerk van de natuur en het innerlijke leven van dieren, en in deze boeken alles over balans en natuur.

 En dat we die al jaren kwijt zijn, is zo langzamerhand wel heel duidelijk…