Griezelen met Thomas Olde Heuvelt

‘Ik kon er niet van slapen, zo spannend’ – dit soort omschrijvingen kwam ik regelmatig tegen in recensies over boeken van Thomas Olde Heuvelt. Hij werd ook regelmatig ‘de Nederlandse Stephen King’ genoemd. Ik vond het de hoogste tijd om zelf te ervaren of al deze lof terecht is.

Eerste kennismaking: ‘Orakel’

Mijn schoonzus en ik hebben samen een leesclub en proberen samen boeken te lezen die we zelf niet snel zouden kiezen. ‘Orakel’ was ons boek voor september. Achteraf bleek dat we eerst ‘Hex’ hadden moeten lezen, maar daar kwamen we pas in het nawoord achter. Geen echt probleem dus! In de bollenvelden tussen Katwijk en Noordwijk ligt ineens een oud schip, de Orakel. Hoe is het daar gekomen? Niemand die het weet. Wat wel heel snel duidelijk is: iedereen die het schip betreedt verdwijnt spoorloos. Een geheime dienst start een onderzoek en gaat daarbij heel ver. Te ver? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen! Een echte pageturner, vol onverwachte wendingen die wel echt kloppen in het verhaal. Na ‘Orakel’ bleef ik met een gevoel over van ‘en nu?’ Ik was echt het boek ingezogen, alsof ik zelf in de buik van het schip terecht was gekomen zeg maar. Waar ik niet liep te gillen trouwens, dus ik dacht wel ‘hoe zit het met de horror?’

Hex – de voorloper van ‘Orakel’

Daarom besloot ik ‘Hex’ ook maar snel te gaan lezen, iets dat ik meestal niet doe als ik echt heb genoten van een boek van een voor mij nieuwe schrijver. ‘Hex’ gaat over het dorpje Beek, dat een gruwelijk geheim voor de buitenwereld verbergt. In het dorp woont de zeventiende-eeuwse Wylerheks, die met haar dichtgenaaide mond en ogen door het dorp waart en de bewoners de stuipen op het lijf jaagt. Een groepje jongeren wil het geheim met de wereld delen en dat zorgt voor gruwelijke gebeurtenissen. Zo gruwelijk dat ik denk dat ik een verfilming niet zou kijken, al kon ik het boek zonder nachtmerries te krijgen gewoon lezen. Ook dit boek is super origineel en met een einde dat je niet kan voorspellen en dat me wel in schok achterliet. Opnieuw. Het verklaart een aantal zaken uit ‘Orakel’ – dus nu denk ik zal ik dat nog een keer lezen?

‘November’- de donkerder dagen

Niet lang nadat ik ‘Hex’ uit had kwam ‘November’ uit, opnieuw een pil. Dit keer draait het om Lock Haven, een plaatsje in Washington, de VS. In Bird Street wonen de gelukkigste, meest succesvolle mensen uit de VS. Wat zeg ik, misschien wel uit de hele wereld. Alles wat ze willen bereiken lukt ze, zelfs als dat eigenlijk onmogelijk zou zijn. Maar dit geluk komt met een prijs: in de maand november gebeuren er tijdens de Donkerder Dagen ieder jaar weer vreselijke dingen. En: moeten de bewoners een offer brengen. Een menselijk offer… In dit boek wat minder horror dan in ‘Hex’ en ‘Orakel’ – althans, dat vond ik – en wat meer paranormale zaken. Iets minder onvoorspelbaar dan de eerste twee boeken, maar nog steeds een boek dat ik met moeite weg kon leggen.

Lijkt het werk van Olde Heuvelt op dat van King?

Een tijd geleden konden jullie al lezen dat ik groot fan ben van Stephen King. Nu las ik van hem recent vooral de wat meer paranormale boeken, de thrillers en zijn horrorverhalen liet ik links liggen, al las ik die in het verleden ook. De verhalen van Thomas Olde Heuvelt bevatten meer horrorelementen dan wat ik recent van King las. En toch snap ik de vergelijking met King helemaal. Ook Olde Heuvelt weet iets dat echt niet kan (een spookschip, een pact met de duivel) te beschrijven op een manier waarvan je denkt ‘het zou echt waar kunnen zijn.’ Net als King neemt hij de tijd om de setting te beschrijven, leer je de personages echt kennen. Al doet Olde Heuvelt dat wel in een sneller tempo, iets dat ik persoonlijk wel fijn vind. Al neemt hij in ‘November’ al wat meer tijd, waarmee de vergelijking met Stephen King nog meer opgaat.

Kon ik slapen?

Ook ik kon niet slapen tijdens het lezen. Niet van de horrorbeelden die me nachtmerries zouden kunnen bezorgen, maar wel van de vraag ‘hoe gaat dit aflopen?’ Ik kon echt niet stoppen met lezen – ook al zijn met name ‘November’ en ‘Orakel’ best dikke pillen, ik had ze in een paar dagen uit en las tot (heel) laat in de avond door. Van de drie boeken die ik nu las, is ‘Orakel’ met stip mijn favoriet – misschien is dat ook het verrassingseffect geweest. Met ‘Echo’ wacht ik nog even, dan heb ik nog een topboek achter de hand.

Meer spannende boeken