The Paris bookseller

20 april 2022 Lysanne Krouwel

Wie van boeken houdt en Parijs bezoekt, kent vast de boekhandel ‘Shakespeare and Company’. Dit is niet een historische roman over deze winkel, maar over de ‘Shakespeare and Company’ hiervoor. Kerri Maher neemt je met The Paris bookseller mee naar de jaren twintig en dertig van Parijs, toen Sylvia Beach haar boekhandel creëerde.

Sylvia Beach heeft altijd al een liefde gehad voor Parijs. De stad waar zij zich het meest thuis voelt. Ze komt dan ook graag in de boekenwinkel van Adrienne Monnier en haar partner Suzanne Bonnierre. Hier helpt ze bijna elke dag mee en ontmoet ze diverse Franse schrijvers – sommige die later ook haar vrienden worden.

Een Engelstalige boekhandel

Het eerste plan van Sylvia is een boekhandel in Amerika beginnen met Franse boeken. Dit idee verandert snel in een Engelstalige boekhandel in de stad waar ze zo van houdt. Waarom zou ze uit Parijs gaan? Adrienne helpt haar mee, haar moeder geeft geld, Sylvia koopt boeken in Londen en het is dan zo ver: de deuren van haar eigen winkel gaan open.

Uitgeverij van James Joyce

Sylvia probeert Shakespeare and Company een identiteit te geven. Het is sowieso de eerste Engelstalige boekhandel in Parijs, maar ze wilt meer dan dit. Dan komt James Joyce’s ‘Ulysses’ ter sprake: het boek wordt verbannen vanwege obsceniteit. Sylvia is tegen de verbanning van het geschreven wordt en gaat vechten om Joyces boek uit te geven. Dit wordt nog een hele strijd, want als ze eenmaal weet hoe ze het boek kan printen, wilt Joyce zijn zinnen vaak aanpassen.

Historisch vanuit Sylvia’s kant

Ik vond het persoonlijk erg interessant om te lezen over Sylvia’s boekhandel. Ik dacht dat het om de Shakespeare and Company van nu ging (deze is hier wel deels op geïnspireerd, de dochter van George Whitman heet trouwens ook Sylvia). Ook wist ik niet dat Joyces eerste publicatie bij de boekhandel was. Daarom zijn historische romans zo leuk, je leert er veel van. Ondanks dat The Paris bookseller erg geromantiseerd is en dat je soms denkt ‘nee dit heeft de schrijver niet gezegd of tenminste niet zo gezegd’. Gelukkig beschrijft Kerri Maher later wat haar eigen verbeelding is geweest. Dit is natuurlijk ook alleen de kant van Sylvia, maar wat een kracht en geloof bevatte zij: vooral op het einde (niet in het boek) dat ze weigerde een boek aan de Duitse nazi-officier te verkopen. Dit was het einde van haar winkel, ze heeft Shakespeare and Company bewust niet heropend.