‘Onderweg’ is een mooi reisverslag

Gastrecensie van: Marjolein van Oosterhout

‘Onderweg’ is een autobiografische boek en beschrijft de wandeltocht van journalist en tekstschrijver Francine Postma, die in 2018 alleen het 580km lange St. Olavspad heeft bewandeld.

Francine, een moeder die even alleen wil zijn

Francine is een moeder van twee jongens met adhd /autisme waardoor haar leven, naast haar werk, heel veel in het teken staat van de twee kinderen. Ze vindt zichzelf vaak een slechte moeder omdat ze nou eenmaal niet altijd even aardig of geduldig is. Af en toe vindt ze haar kinderen ook helemaal niet zo leuk en daar kan ze zich behoorlijk schuldig over voelen.
Veel tijd voor zichzelf heeft ze ook niet maar wandelen is voor haar een uitlaatklep. Ze zou graag een lange wandeltocht maken maar kan ze wel vijf weken van huis gaan? Het idee alleen bezorgt haar al een schuldgevoel.

Het St. Olavspad

Nadat Francine, via vrienden, op het St. Olavspad gewezen is en vervolgens een deel van het pad heeft gelopen besluit ze letterlijk de stoute schoenen aan te trekken en het St. Olavspad helemaal te gaan lopen.

Het St. Olavspad is een pelgrimsroute van 580km dat loopt van Selanger in het zuiden van Zweden naar Trondheim in het noorden van Noorwegen. Het St. Olavspad wordt ook wel de ‘Camino van het noorden’ genoemd. Het is eigenlijk een pelgrimsroute. St. Olav was namelijk een Viking en nam deel aan de beruchte Vikingtochten. Dit zou hij hebben gedaan om de Zweedse moordenaars van zijn vader te wreken. In Engeland komt hij in aanraking met het christendom en bekeert zich dan ook tot christen. Hij was koning van Noorwegen van 1015-1030 en na zijn overlijden wordt hij begraven in Trondheim. Rond zijn graf zouden wonderen zijn gebeurd en uiteindelijk werd Olav, na zijn overlijden, heilig verklaard.

De voorbereiding

Toen Francine eerder een deel van het St. Olavspad liep werd ze geplaagd door slecht schoeisel en natte voeten met als gevolg veel blaren. Ze is toen eerder gestopt dan ze eigenlijk had geplaned.

Dit keer was er een grondige voorbereiding en besloot ze, vond ze zelf, op de luxe manier te wandelen. Dit hield in dat haar bagage naar de volgende overnachtingsplaatsen gebracht zou worden. Dit alles werd geregeld door bekenden die in Zweden wonen, die haar bij problemen ook konden helpen. Overdag heeft ze dan slechts een rugzakje met wat eten en drinken. Doordat de slaapplaatsen geregeld zijn weet ze hoeveel kilometer ze per dag gaat lopen, hoewel ze daar af en toe wat van afwijkt.

De voorbereiding mag dan grondig zijn dat neemt niet weg dat het voor vijf weken achterlaten van haar kinderen, bij een vader die dat overigens prima redt, Francine niet makkelijk valt.

Onderweg

Francine neemt je tijdens het wandelen mee door het prachtige landschap van Zweden en Noorwegen. Ook haar wisselende slaapplaatsen zijn boeiend om te lezen. De ene keer overnacht ze bij heel gastvrije mensen, de andere keer is het contact wat stroever. Soms is de slaapplaats luxe een andere keer wat spartaans. Er is zelfs een moment dat Francine het gevoel heeft in een spookhuis te zijn beland. Uiteraard zijn er ook rustdagen die ze benut door wat boodschappen te doen, kaarten te versturen en natuurlijk naar huis te bellen.

Ze wandelt in het voorjaar en meestal is het weer haar goedgezind. Ze ontmoet onderweg veel boeiende mensen en sluit met sommige een bijzondere vriendschap. Ook ontstaan er mooie gesprekken zoals met de vrouw die ook kinderen heeft met een (lichte) beperking. Of met het echtpaar dat bijna paradijselijke woont, alsof de tijd heeft stilgestaan, en haar lekker verwend.

Echt last van lichamelijke ongemak blijft haar onderweg bespaart en ze geniet met volle teugen van haar tocht. Als het eind nadert krijgt ze ook wel weer zin om naar haar gezin terug te gaan.

Weer thuis

Na vijf weken volledig op zichzelf te zijn aangewezen is de vraag of er wezenlijk iets in haar is veranderd na haar prachtige tocht?
Francine heeft zichzelf beter leren kennen, ze accepteert dat ze niet altijd aardig hoeft te zijn en iedereen alsmaar moet ‘pleasen’. Als het nu wat tegenzit gaat ze wandelen of probeert de beelden van Zweden en Noorwegen op te roepen en dat geeft rust.

Het boek is onderhoudend, vlot en persoonlijk geschreven en met veel plezier gelezen. Als lezer wandel en leef je met Francine mee.

Meer boeken over wandeltochten: