Bonusland – Een droomjaar in Zweden

‘Bonusland’

Cabaretier, columnist en ontwerp-wetenschapper aan de TU Delft Jasper van Kuijk, zijn vrouw Ems en hun drie zoons verruilden een jaar lang de Delftse binnenstad voor het Zweedse platteland. Wie de Volkskrant leest kan de naam van Van Kuijk in combinatie met een emigratie naar Zweden bekend voorkomen. Van Kuijk schrijft namelijk al een aantal jaar voor de krant de column ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’, waarin hij ook wekelijks verslag deed van het jaar dat hij met zijn gezin in Zweden woonde.

Zweden is voor Van Kuijk zijn ‘Bonusland’, zoals hij het land heeft genoemd, naar de wat vriendelijkere term die Zweden gebruiken voor hun stiefvader of -moeder. Zijn moeder is Zweeds, maar voor hem is Zweden niet echt een tweede thuisland. Toch komt het gezin elk jaar wel een keer in Zweden, waarbij ze telkens weer ontdekken dat het land toch een magische aantrekkingskracht heeft. Voor wie wel eens in Zweden (of in Scandinavië in het algemeen) op vakantie is geweest, of er misschien zelfs ook een poosje heeft gewoond, zal deze aantrekkingskracht niet onbekend zijn.

Tijdelijk emigreren

Het idee om tijdelijk te emigreren spookt al langer door de hoofden van Van Kuijk en zijn vrouw, maar als Ems dit tijdens een verblijf in Zweden ter sprake brengt, wordt het idee plotseling toch wel heel serieus. De twee regelen vanuit Nederland alvast een school voor de kinderen en ook een woning is binnen niet al te lange tijd geregeld. En dan begint het grote avontuur en vertrekt het gezin toch echt voor een jaar naar Zweden.

Stiekeme wens

‘Bonusland’ is een heerlijk boek voor iedereen die stiekem toch wel eens nadenkt over het al dan niet tijdelijk emigreren naar een land waar je eigenlijk je hart al een beetje aan hebt verloren. Van Kuijk neemt je mee op reis en schuwt niet om ook de minder mooie aspecten van een emigratie te laten zien. Waar het gezin warm wordt onthaald door de kleine gemeenschap van het dorp, worden ze juist enorm tegengewerkt door het bureaucratische deel wat ook bij een verhuizing als deze komt kijken. En ook vergaat het niet alle kinderen meteen even makkelijk op hun nieuwe school.

Maar toch, ondanks deze tegenslagen blijft het gezin positief. De liefde voor elkaar én voor hun nieuwe thuisland spat van de bladzijden af. Van Kuijk beschrijft op op een zeer pakkende manier de Zweedse cultuur, de Zweedse natuur en vooral de saamhorigheid in het dorp en de gemeenschap. En hij ontkomt er niet aan om zo nu en dan hun leven in Nederland en dat nu in Zweden met elkaar te vergelijken, waarbij de conclusie toch is dat het leven in Zweden minder gehaast is, meer buiten en in de natuur plaatsvindt, en er meer ruimte en tijd voor elkaar is. En ik denk dat dat toch wel de reden is, waarom programma’s als ‘Ik vertrek’ zoveel worden bekeken, en veel Nederlanders stiekem dromen van een al dan niet tijdelijke emigratie naar het buitenland.

Meer reisinspiratie op Boekrecensiesblog.nl: