Wandelen – Frederic Gros

Na het lezen van dit boek is wandelen nooit meer hetzelfde. Dit boek neemt je mee op pad in vele verschillende soorten wandelingen. Het lijkt alsof je meewandelt met verschillende filosofen en schrijvers. Soms zelfs op een poëtische wijze.

Van pelgrimstocht tot een stadswandeling

Alle soorten wandelingen komen aan bod. Kilometers lange pelgrimstochten, dwangmatige wandelingen, ommetjes, wandelingen in een parkje in de buurt tot wandelingen in steden, zeg maar de alom gekende stadswandeling. Bijkomend, passeren eveneens filosofische thema’s zoals traagheid, stilte, welzijn alsook het meditatieve de revue. Na het lezen van dit boek besef je hoe belangrijk “wandelen” in een mensenleven kan zijn.

Herhaling en filosofie

Wat mij als lezer zeer heeft getroffen was ten eerste de herhaling. De herhaling die in alle soorten wandelingen naar voren komt. Stap voor stap…. en opnieuw …en opnieuw.
Ten tweede, en dat was misschien nog wel het meest intense, ik ervoer het gevoel van de verschillende soorten wandelingen. 

Ik werd moe van de pelgrimstochten (echt moe!), gelukkig van de amusante ommetjes en ambetant van de dwangmatige wandelingen. Het leek wel of ik bij het lezen de wandelingen zelf maakte.

Kortom, een boeiend boek voor éénieder die eens wat andere aspecten van het wandelen wil belicht zien. Apart, gedurfd, soms zeer langdradig, maar voor een echte wandelaar of filosoferende wandelaar m.i. wel de moeite waard om eens te lezen. Bijkomend leer je verschillende filosofen en schrijvers kennen en hun relatie tot hun wandelingen… Gaandeweg het boek filosofeer je mee over het comfortabele, nuttige en noodzakelijke.

Tot slot enige passages die ik aanstreepte bij het wandelen door dit, toch wel aparte boek;

– Dagen van traag wandelen duren erg lang: ze laten je langer leven, omdat alle uren, alle minuten, alle seconden lucht krijgen, diepte krijgen, in plaats van te wordengevuld totdat ze uit hun voegen barsten…

– Het is één van de geheimen van het wandelen: een trage benadering van de landschappen maakt ze gaandeweg vertrouwd. Net als vriendschap, die groeit door elkaar regelmatig te zien. Zo gaat het ook met het profiel van een berg dat je de hele dag bij je draagt, waardoor je door de veranderende lichtinval een steeds duidelijker en en veelzeggender vermoeden krijgt.

– Zien, overzien en bekijken, dat is zoveel als bezitten… 

– Ondergedompeld te zijn in de natuur betekent een permanente prikkel. Alles spreekt tegen je, begroet je, vraagt om aandacht: bomen, bloemen, de kleur van de wegen. Het blazen van de wind, het zoemen van de insecten, de loop van de beek, de klap van je voetstappen op de aarde: het is een heel geruis, in antwoord op je aanwezigheid. Zelfs de regen antwoordt. Een licht en zacht regentje is permanent gezelschap, een gemompel waar je naar luistert, met zijn intonaties, gelach en de stilte ertussen: duidelijk waarneembaar getik van opspringend water op de steen of het lange melodieuze weven van regengordijnen die met een regelmatige snelheid vallen…

Mooi vond ik dat….