Het zoutpad – Raynor Winn

Over oude wegen naar een nieuw begin 

Het zoutpad is een reisboek… maar dan anders.  Dit keer geen boek over reisbloggers die de wereld ‘doen’, houden van luxe en comfort, opzoek zijn naar een ‘thrill’, vooral veel selfies nemen en nog geen vliegschaamte kennen. (Sorry lezers, dit moest er even uit…)

Dakloos

Dit boek is het totaal omgekeerde en voor degene die bovenstaande hadden verwacht, een totaal andere waarheid.  Het is de waarheid van een stel, die door omstandigheden dakloos werden en op straat kwamen te staan. Noodgedwongen gaan zij zwerven, of laten we het maar ‘reizen’ noemen, dat klinkt tenslotte een stuk minder deprimerend. Het verhaal speelt zich af in Engeland waar het aantal daklozen de laatste jaren sterk is toegenomen. 

(Rond de 170.000 gezinnen en enkelingen slapen in tenten, auto’s of hokjes van het openbaar vervoer. Dat moet blijken uit een rapport dat de liefdadigheidsorganisatie Crisis vandaag publiceerde.)   (Bron: HLN nieuws, december 2018)

Het zoutpad – Wandelen

Nadat Raynor en Moth Winn uit hun huis zijn gezet besluiten ze een route te gaan wandelen. De inspiratie voor deze route vonden ze op het moment suprème (van uitzetting). Het stond in een boek dat hen toevallig ‘riep’ vanuit een doos met karige bezittingen.  “Five hundred mile Walkies” oftewel het South West Coast Path. Een route van 1014 km langs de zuidkust van Engeland.

Het zoutpad – Forse tegenwind

Belangrijk is ook nog te vermelden dat er bij Moth een ziekte is geconstateerd die geen prettige vooruitzichten biedt. Raynor en Moth Winn hebben letterlijk alles verloren, hun huis, (door een foutieve investering en een langslepende rechtszaak), hun leven en hun toekomstperspectief.

Bezinning en reflectie

Tijdens de lange wandeltocht is er genoeg tijd voor bezinning en reflectie.  Gaandeweg zijn er verrassende ontmoetingen, een hele hoop ervaringen en ontstaat er een stukje ‘toekomst’ door hernieuwde hoop en moed. Als lezer leer je ook vooral gelukkig te zijn met die dingen die je wèl nog hebt, of hele kleine ‘winsten’. 

“We hadden ontdekt dat je in cafes niet hoeft te betalem voor heet water, dus bleven we even staan in het blinkende schone, airconditioned cafe en bestelden twee bekers heet water, die we mee naar buiten namen voordat we er een theezakje in doopten.”

Prettige schrijfstijl

Het boek leest prettig en is duidelijk geschreven door iemand die geen zware literaire achtergrond heeft. De zinnen zijn niet al te lang (en niet zo ‘literair’) maar een prima stijl voor dit boek dat hier en daar hard en rauw is. Net als de natuur waar ze lopen en de weers-elementen die het echtpaar  te verstouwen krijgt. 

Zoals al eerder genoemd, geen boek voor reizigers die op zoek zijn naar luxe, entertainment en comfort. Dit boek valt mijns inziens meer in de categorie ‘filosofie’ .. 

Ik wens Raynor Winn veel geluk met haar nieuwe carrière en bedank haar bij deze voor de levensles die zij aan alle lezers mee wil geven. Het leven biedt geen garanties en soms moet je roeien met de riemen die je hebt. Als ik ooit ergens een ‘zwerver’ zie lopen, kijk ik er, na het lezen van dit boek, in ieder geval totaal anders tegenaan.

Meer informatie over dit bijzondere boek is te lezen op de website van uitgeverij balans. Op deze pagina vind je ook links naar verschillende interviews met de schrijfsters en artikelen over dit boek in de grote dagbladen.