Mijn eerste keer: échte boeken lezen
Voor alles is er een ‘ mijn eerste keer’. De meeste mensen herinneren zich hun allereerste échte boek omdat het vaak diepe indruk maakte. Ik kan mij mijn eerste échte boek(en) goed herinneren. Ik had meteen de smaak te pakken en las sindsdien altijd vele boeken. Met dank aan Ditha Holesh en Bento de zwarte hengst.
Lezen? Blèh, niks an…
In ‘Lezen? Blèh niks an’ schreven we al over hoe belangrijk het is dat je als kind met plezier leert te lezen door de juiste boeken aan te bieden. Velen hebben negatieve herinneringen aan de boekenlijst die voor de schoolexamen gelezen moest worden. Ze worstelden zich door de boeken heen, begrepen er niets aan en raakten hierna nooit meer een boek aan. Echt heel jammer.
Mijn eerste boek: Bento de zwarte hengst
Mijn eerste échte boek was een boek van Ditha Holesh. De schrijfster was bekend vanwege haar realistische dierenboeken. De verhalen speelden zich af in Brazilië. Het sprak tot mijn verbeelding: de oneindige stukken land, de fazenda’s, de grote kudden paarden en runderen en de bonte mengeling van indianen en gaucho’s. De verhalen waren realistisch in die zin dat de dieren (voornamelijk paarden) niet praatten, geen ‘menselijke dingen’ deden of dachten en zij geheel in hun waarde ‘als dier’ werden gelaten. Hun handelingen kwamen voort uit natuurlijke instincten en uit vooral reacties op de omstandigheden, de natuur en de mens. Dat sprak mij als tiener aan omdat ik kennelijk de fase van de eenhoorns, pony’s in roze kleuren en sprookjes alweer voorbij was.
Na ‘Bento de zwarte hengst’ volgde ‘El fuego’ en ‘Manso de poema’. Hierna kon ik geen boeken meer van Ditha Holesh vinden. Pas jaren later vond ik er meer, maar ik was vermoedelijk alweer in een andere levensfase c.q. favoriete genre boeken beland.
Wat herinner je van ‘Mijn eerste keer’?
Ik heb de boeken nog steeds in de kast staan. Ze zijn inmiddels oud, gelig en ruiken naar oude boeken. De covers, getekend door Anton Pieck, zijn nog steeds mooi en tijdloos. Er doorheen bladerend, constateer ik al gauw dat ik mij nauwelijks iets kan herinneren van de verhalen. Foto’s roepen wel herinneringen op, dat is altijd frappant.
Soms heb je een boek als herinnering in je hoofd dat je niet meer hebt en graag zou willen terug vinden. Daar zijn gelukkig een hoop mogelijkheden voor. Lees: Ik zoek een boek! Op Internet zie ik dat de boeken van Ditha Holesh veel worden gezocht en vooral de oudere uitgaven. Ik waardeerde haar boeken en ik ben kennelijk niet de enige.
Herlezen = herbeleven?
Ik heb mij altijd voorgenomen om in stillere tijden sommige boeken uit mijn boekenkast te gaan herlezen. Maar al negen maanden zitten we midden in een Pandemie, zijn we allemaal héél veel thuis en van herlezen is tot nu toe nog steeds niet veel gekomen. Toch lijkt het mij heerlijk om de boeken een keer te herlezen en vooral te herbeleven. De kans is er helaas altijd wel dat het kan tegenvallen. Net als je een film opnieuw bekijkt: soms denk je: “Vond ik dat nu zo leuk?”
Maar ik ben hoe dan ook deze boeken dankbaar want hierdoor kreeg ik, zoals gezegd, de smaak te pakken. Lezen is een ontzettend fijne, rustgevende bezigheid en iedereen die deze website bezoekt zal dit beamen.
Wij, van Boekrecensies Blog, zijn benieuwd naar jouw ‘mijn eerste keer’ mét boeken. Laat het ons gerust weten!
De boeken van Ditha Holesh zijn regelmatig te koop bij tweedehands (online) boekenwinkels of bij Bol.com:
Previous Post
Next Post
