‘Geen woorden meer’ van Merel Wolfkamp

14 augustus 2020 Lysanne Krouwel

Wat doet pesten met een kind? Waarom pesten we elkaar eigenlijk en gaat het soms niet te ver? In ‘Geen woorden meer’ van Merel Wolfkamp kijken we vanuit twee verschillende perspectieven naar hetzelfde onderwerp. Zal het pesten eindelijk ophouden?

We volgen in eerste instantie het verhaal van Emma, vroeger gepest en nu zelf eigenlijk een pestkop. Niet dat ze het zelf inziet, maar wij lezers letten goed op. De thuissituatie heeft veel effect op het leven van Emma: ze heeft niet een goede band met haar zus, haar moeder is druk met haar werk en is een heuse mannenverslinder. Elke keer komt ze aan met een nieuwe vriend en Emma weet al precies hoe ver de man in het ‘dump’-proces zit.

Tijden veranderen

Op school heeft ze eindelijk vrienden en zelfs een vriendje. Ze is niet langer meer het stille meisje van de basisschool dat gepest werd. Eindelijk kan ze dit hoofdstuk achter haar laten. Toch is er iemand met wie ze het niet heel goed kan vinden: een meisje dat te zacht praat tijdens presentaties, rare kleren aan heeft en… heeft ze eigenlijk wel vrienden?

“Iets weten geeft je zekerheid, maar je hart geeft je een bepaald gevoel. Emoties zijn een reactie op de werkelijkheid en je denkvermogen geeft hier een interpretatie van. Of laten allebei de elementen alleen die versie van de werkelijkheid zien die we willen geloven?” – Pagina 33

Het andere meisje

Ondertussen leren we het meisje kennen dat Emma vervelend vindt. Maud is heel anders dan Emma. Ze zet al haar gevoelens op papier, in een briefvorm gericht aan haar moeder. Je komt steeds meer te weten over Maud en hoopt dat Emma eindelijk is ophoudt met haar zo te behandelen. Voor Emma is het allemaal onschuldig, maar komt ze er op tijd achter wat ze Maud daadwerkelijk aandoet?

“Hoe kan ik voor mijzelf kiezen als mijn keuzes altijd beïnvloed worden? Hoe kan ik überhaupt mijzelf waarderen, zonder de waardering van een ander?” – Pagina 166

Twee kanten, één verhaal

In het verhaal krijgen we twee verschillende kanten van pesten te zien. Zo zie je dat er altijd meer achter een persoon schuilt dan je zelf kan vermoeden. De brieven van Maud zeggen zoveel meer dan ze met woorden kan zeggen. En Emma’s façade zorgt ervoor dat ze haar onzekerheid haar gedrag laat bepalen. Het effect van pesten kan diverse kanten op gaan: Emma wordt zelf een pestkop en Maud? Daarvoor moet je het boek lezen. Het einde zal je wel even bijblijven.

‘Geen woorden meer’ is een boek gericht op jongeren waarin duidelijk wordt dat je nooit iemand zomaar mag beoordelen. Helaas gebeurt dat maar al te veel en hopelijk zullen meer mensen inzien dat pesten meer doet dan je denkt. Je zal niet verliefd worden op de hoofdpersoon (Emma), maar dat is ook niet altijd nodig. Het is juist goed om ook deze kant te belichten van iemand die zelf onzeker is en toch verandert in een pestkop. Ik vond de aanduidingen voor elk hoofdstuk erg mooi gedaan, ze vormen een verhaal an sich. Je ziet dat de schrijfster goed heeft nagedacht over het verloop van het verhaal.