Emoticon – Jessica Durlacher

Emoticon is geschreven door de Nederlandse auteur Jessica Durlacher en in 2004 uitgegeven. Een oudje dus alweer ware het niet dat het onderwerp, spijtig genoeg, actueler is dan ooit. Ik besloot het luisterboek te ‘lezen’ dat op een uitstekende manier wordt voorgelezen door Carly Wijs.

Actualiteit

De actualiteit achterhaalt vaak romans. Hoe kijk je naar een roman als de geschiedenis ineens een hele andere wending heeft genomen? Ik vraag dat mijzelf vaak af, en lees het boek dan met een totaal andere insteek. Zo las ik ‘Mooi doodliggen’ van A.F.Th. van der Heijden over het MH-17 proces en herlas ik ‘Foon’ van Marente de Moor over een berenopvang in de Russische bossen. En onlangs las ik ook het boek ‘Stad 40’ dat door Selina is gerecenseerd. Dit boek is een eye-opener als je meer wilt weten over de Russische Goelag en hoe men in Rusland omgaat met de bevolking na een nucleaire ramp.

Al deze boeken zijn romans, en geen non-fictie feiten, toch leer je vaak veel over de geschiedenis en een land als je een historische roman leest. En als het over recente geschiedenis gaat, lees je het boek vaak met een insteek: hadden we, wat er nu gebeurt, kunnen zien aankomen? Of: hoe denk ik nu over het verhaal?

Emoticon – Jessica Durlacher

Het boek behoeft eigenlijk geen uitgebreide recensie want deze staan er al genoeg op Internet. Ik zal het daarom kort over de inhoud hebben.

Het verhaal gaat over de complexe realiteit van het Israëlisch-Palestijnse conflict en opent met de schokkende gebeurtenis van een terreuraanslag waar de hoofdrolspeler, Ester Michaels, ternauwernood aan ontsnapt. Haar terugkeer naar Nederland en haar daaropvolgende besluit om terug te keren naar Israël, vormen de kern van het verhaal, waarbij ze betrokken raakt bij het leven van haar vriendin Lola’s zoon, Daniël, en in contact komt met Aisja, een Palestijns meisje in Ramallah.

Durlacher gebruikt een gelaagde vertelstructuur waarin de levens van Ester, Daniël en Aisja parallel lopen en elkaar op cruciale momenten kruisen. Hoewel dit in het begin lastig is om te volgen, draagt het bij aan de spanning van het verhaal. Durlacher duikt behoorlijk de diepte in en laat haar personages allen een ontwikkeling ondergaan. Als lezer leef je hierdoor intens mee en begrijp je al gauw hun motivaties, emoties en conflicten.

Tranentrekker

Ik huil niet vaak als ik boeken lees maar geef eerlijk toe dat dit verhaal mij wel een paar tranen bezorgden. Niet alleen het einde is ongelooflijk emotioneel maar natuurlijk ook het feit dat je als lezer nu weet hoe de situatie van Israël en de Hamas er voor staat. Al die beelden van de oorlog en al het leed, daar zijn geen woorden voor te vinden.

Jessica Durlacher is een dochter van de auteur G.L. Durlacher (1928-1996), die een indrukwekkend autobiografisch oeuvre schreef over zijn herinneringen aan de holocaust. Toch vind ik dat zij met ‘Emoticon’ het conflict van twee kanten weet te belichten. Hierbij gaat het absoluut niet over de grote lijnen of politiek, maar over de motivatie en de gevoelens van de Palestijnse Aisja en de Joodse Daniël die lijnrecht tegenover elkaar staan. Het verhaal is zeer geloofwaardig.

Kortom: Durlacher slaagt erin om de complexiteit en de menselijke kant (en het lot) van het conflict op een genuanceerde manier te belichten, zonder partij te kiezen of te vervallen in simplistische generalisaties.

Emoticon

Jessica Durlacher kan prachtig schrijven! Ondanks dat het verhaal lang duurt en diep graaft, weet je de lezer telkens weer te verrassen door prachtige zinnen. Mijn high-light pen zou op zijn als ik ze allemaal zou aanstrepen. Ook over seks kan zij ook zo mooi schrijven! Of het nu vanuit de jongeman Daniël is die zijn eerste seksuele ervaring beleeft, of vanuit Ester die een one-night-stand beleeft. En dat is niet eenvoudig, zoals we in deze blog al schreven: Seks in boeken.

De plot van het verhaal laat je met een verbijsterd gevoel achter. Dit verhaal heeft mij echt geraakt en het duurde een paar dagen voor ik een ander boek kon oppakken.

Ik kan het boek iedereen aanraden, maar houdt een zakdoek bij de hand. Of zorg dat je er met iemand over kan ‘napraten’.

Boeken benoemd in deze recensie: