De Wandelaar
Uitgeverij ‘eenvoudig communiceren’ komt weer met een nieuwe hertaalde bestseller. De Wandelaar is oorspronkelijk geschreven door Adriaan van Dis en nu hertaald in eenvoudig Nederlands door Jet Doedel. Wederom is dit een sterke roman die na de hertaling niks heeft ingeleverd aan inhoud.
De wandelaar
Brandweermannen rollen de laatste slangen op. Ze timmeren de deuren en ramen van het huis dicht. De hond duikt in elkaar van het harde geluid. Toch loopt hij niet door. Hij wacht tot het hele huis is afgesloten. Dan duwt hij zijn snuit tegen Mulders hand. Nu kunnen ze gaan.
Bij een brand in Parijs springt een hond uit een raam. Oorspronkelijk weet niemand van wie de hond is. De hond kiest de sjieke meneer Mulder uit om tegenaan te springen alsof hij hem al jaren kent. Mulder zegt wel even voor hem te kunnen zorgen tot zijn eigenaar terecht is. wat hij dan nog niet weet is dat de hond zijn leven gaat veranderen.
Zwervers en vluchtelingen
‘Wat laat je me toch allemaal zien?’, vraagt Mulder aan de hond.
De hond kijkt Mulder vol liefde aan.
Mulder snapt wat hij wil zeggen: ‘Dit is nog maar het begin.’’
De hond laat Mulder een andere kant van Parijs zien. De wereld van zwervers en vluchtelingen. Mulder, die haast dwangmatig netjes is, heeft moeite met de viezigheid van de zwervers. Ook heeft hij geen weet van de situatie van de vluchtelingen in zijn stad. Mulder wil iets doen, iemand helpen. Maar alles loopt anders.
De hond
De hond bedoelt: ‘ik lik een bedelaar, en jij wast mijn snuit. Iemand wordt doodgeschopt, en jij maakt je druk over je kleren. Je geeft geld aan zwervers maar je wil ze geen hand geven. Je kijkt neer op dronkenlappen, maar zelf drink je twee flessen wijn in bed. Je hebt een hekel aan vreemde types in de kerk, maar zelf steel je een kaars bij Maria. Je zegt dat je niet in God gelooft. Maar om wie roep je dan, midden in de nacht?’
De hond, die geen naam heeft, laat zich moeilijk leiden. Hij bepaalt zelf waar hij naartoe wil en wie hij wel of juist niet aardig vindt. Half Parijs lijkt de hond te kennen, maar hoe hij heet of bij wie hij hoort blijft onduidelijk. De hond blijkt een reiziger te zijn, die nooit lange tijd bij dezelfde eigenaar blijft. Mulder raakt gesteld op de hond. Zal hij hem ooit weg moeten geven?
Bijzonder verhaal
Ik vind de Wandelaar een bijzonder boek. Het zet je aan het denken zonder zwaar aan te voelen. Zou jij vluchtelingen of zwervers helpen? Wat weet je eigenlijk van de mensen om je heen? Aandoenlijk is het verhaal ook, omdat de hond mensen zo bij elkaar kan brengen zonder taal, gewoon door er te zijn en mensen te verbinden. Het einde vond ik wat verwarrend. Was het een droom? Is het echt? Maar deze onzekerheid heeft ook wel een charme die past bij dit boek.
Het boek is verkrijgbaar via deze link: De Wandelaar – Eenvoudig communiceren
Previous Post
Next Post
