De boomgrens
Ben Rawlence was onderzoeker voor Human Rights Watch en is nu voorzitter van de Black Mountains College in Wales, waar hij ook woont. In ‘De boomgrens’ portretteert de auteur negen boomsoorten en hun mysterieuze werking op de lucht waar wij van afhankelijk zijn. Het resultaat is een mix van een reisverhaal, journalistiek en wetenschap. Hiermee schrijft Rawlence een verontrustend toekomstbeeld voor al het leven op aarde.
Klimaatroman
Dit boek is een poging om een glimp op te vangen van de algoritmen die in de natuur aan het werk zijn, en om eens stil te staan bij de resultaten. Het doel was niet oplossingen aan te dragen voor de crisis die de mens in de natuur heeft teweeggebracht, hoewel sommige conclusies onontkoombaar zijn. Wat we weten geeft veel aanleiding om het ergste te vrezen, en wat we niet weten laat nog ruimte over voor veel hoop.
Het genre ‘klimaatroman’ wordt steeds populairder. Nu is ‘de boomgrens’ geen roman maar meer een reisverhaal in combinatie met wetenschap, maar het onderwerp geeft wel een populaire twist aan het boek.
De cover van dit boek nodigt uit om te gaan lezen. Al heb ik zelf niks met bomen, de natuur gaat ons allemaal aan. De opwarming van de aarde heeft gevolgen, of je daar bij stil wil staan of niet.
Boomgrens
Het feit dat de term ‘boomgrens’ in het moderne taalgebruik een vaste lijn op een kaart is gaan betekenen die de uiterste grens aangeeft tot waar bomen groeien, getuigt enkel van de zeer beperkte tijdshorizon van de mens en van hoezeer wij onze huidige habitat als vanzelfsprekendheid zijn gaan beschouwen.
De boomgrens blijkt helemaal geen lijn te zijn, maar een overgangszone tussen ecosystemen. De grens ligt niet vast, maar beweegt als gevolg van klimaatverandering. Toch probeert Ben Rawlence de boomgrens te volgen en met eigen ogen de reuzen te aanschouwen die het leven op aarde mogelijk maken.
Reis
Tienduizend jaar later volg ik dezelfde weg. Ik rijd vanuit Wales in noordelijk richting, naar de plaats waar volgens de kaart de boomgrens op zijn huidige positie tot stilstand is gekomen: Schotland.
Ben Rawlence neemt je in zijn boek echt mee op reis. Op deze reis ontmoet hij niet alleen bijzondere bomen, maar vertelt hij ook verhalen over bijzondere mensen die hij ontmoet. Geschiedenis, heden en toekomst eisen hun plek op in dit bijzondere boek. De journalistische achtergrond van de auteur komt ook sterk terug als je het verhaal leest. Rawlence kan perfect omschrijven wat hij ziet en meemaakt, zonder saai te worden.
Klimaatverandering
Een bos is geen statisch ding, maar een voortdurend evoluerend mozaïek van soorten die op allerlei manieren met elkaar en met de rotsen, de atmosfeer en het klimaat in verband staan.
‘De boomgrens’ is een boek over klimaatverandering, maar ik heb niet het gevoel dat Ben Rawlence met een vinger wijst naar iedereen die zijn boek leest. Dat vind ik prettig om te ervaren. Natuurlijk gaat het over de negatieve gevolgen, maar ook over de schoonheid van de bomen en dat we ze moeten beschermen om onze wereld te beschermen. Wat mij betreft is dit boek een mooie ode aan de bomen die ons allen in leven houden.
Previous Post
Next Post
