Ik lees snel, miep, miep, vroem
Op Boekrecensies vind je, naast al onze recensies, ook diverse blogs over o.a. schrijven, genres en films gebaseerd op boeken. Dit keer ontdekken we het proces van lezen zelf. Want… hoe snel lees jij eigenlijk? Sta je hier wel eens bij stil?
In haar blog over luisterend lezen beschreef Marga dit als heerlijk en honderd procent mindfulness. Hiervoor, jaren geleden, werd Slow reading gezien als mindfulness. Wij zijn allemaal druk (baan, studeren, kinderen) en hebben een moment van ontspanning nodig. Slow reading kan hierbij helpen.
In 2014 kwam The Times al met een artikel over slow reading en eerlijk gezegd: 30 minuten bij elkaar komen om rustig te lezen, hoe heerlijk moet dat zijn? En het fijne hiervan is dat dit je brein helpt en zorgt voor minder stress.
The Guardian publiceerde in 2018 ook een mooi stuk over hoe we tegenwoordig onze ogen over de tekst laten glijden maar niet elk woord lezen.
“A poem is an interruption of silence, whereas prose is a continuation of noise,” the poet Billy Collins once said. Poets and lyrically minded prose writers see the written word rather as Quaker worship sees the spoken word: they think it more powerful if it emerges out of and is separated by silence. Writing and reading online, we struggle to find this silence out of which words can materialise and be contemplated. There is too much speaking and reacting, and not enough listening and reflecting.”
Soms heb je ook de tijd nodig om over een tekst na te denken. Arriba, arriba … andale, andale… Een mooie passage, een prachtige beschrijving, een quote om te herinneren. Het hoort allemaal bij lezen. Dus hoe lezen een aantal leden van ons team?
Hoe snel leest Marga?
Normaal gesproken race ik door een boek heen. Miep, miep, vroem! Als ik erg enthousiast ben, dan moét ik het namelijk zo snel mogelijk uit hebben. Dan neem ik het boek mee naar bed, in bad, op de w.c. en in mijn tas voor al ik ergens moet wachten. In het verleden bleek dat al fietsend lezen of lezen op de loopband, niet zo’n goed idee was. (Zie blog: Waar lees jij een boek) Maar je begrijpt mijn haast…
Echter, soms dwingt een boek je om langzaam te lezen. Dat overkwam mij onlangs met het boek ‘Het oog van de naald’ en ‘Zij zullen verdrinken in hun moeders tranen’. Ik wilde de boeken begrijpen maar door mijn haast lukte dat niet. Met een notitieblok ernaast maakte ik aantekeningen per hoofdstuk en uiteindelijk had ik diepe bewondering voor deze prachtige boeken. Enfin, snel kunnen/willen lezen is handig maar zoals het oude spreekwoord luidt: Haastige spoed is zelden goed. Of mijn variant: Haastige spoed, is geen goed boek. Het rijmt een beetje…… smiley.
Hoe snel leest Lysanne?
Het is grappig, want ik weet dat het soms beter is je tijd te nemen om iets te lezen (details!). Maar ik wil (als een boek echt goed is), zo snel mogelijk erdoorheen zodat ik weet wat er gebeurt. Dit is best logisch, al zeg ik het zelf, want mijn favoriete genre is thrillers. Hierbij wil je weten wie het heeft gedaan en de spanning zorgt ervoor dat je zo door een boek vliegt. Toch heb ik soms momenten dat ik baal dat ik zo snel lees: er zijn nog maar tien pagina’s te gaan en ik wil niet dat het boek eindigt. Wellicht is dit niet alleen een dilemma voor de snelle lezers en heb je dit ook als je slow read?
Hoe snel leest Astrid?
Ik lees van nature heel snel en doordat ik ook heel veel lees, is dat door de jaren heen alleen maar sneller geworden. Dat betekent niet dat ik de details niet in me opneem. Vroeger op school hebben we daar eens een test mee gedaan. Mijn leraar geloofde niet dat ik echt alles gelezen had 🙂 Maar ik kon iedere vraag beantwoorden…
Sommige boeken verslind ik echt. Zoals delen van de Harry Potter serie. Dan plande ik een weekend vrij om het boek achter elkaar te kunnen lezen. Na het lezen baalde ik dan weer: waarom zo snel lezen, dan moet je weer een jaar wachten op het vervolg! Als een serie al compleet is, vind ik het echt heerlijk om me helemaal te kunnen verliezen in een andere wereld. Of ik me ook altijd de details herinner weet ik niet, maar daar heb ik sowieso moeite mee 🙂
Pas heb ik een boek gelezen dat ik bewust even heb weggelegd. Ik wilde echt niet dat het uit was! Iedere keer dat ik las, las ik maar een hoofdstuk – ik wilde geen afscheid nemen van de hoofdpersoon. Dit was ‘4 3 2 1 van Paul Auster’, echt prachtig!
Arriba arriba… heb jij ons stukje toevallig te snel gelezen en onze Speedy Gonzales zin niet gespot? Aie aie… Of misschien toch goed opgelet en al begonnen met slow reading?
Previous Post
Next Post
