‘Het meisje met de halve ster’ ontroert

Judith Visser laat met ‘Het meisje met de halve ster’ een heel andere kant van zichzelf als schrijfster zien. Ze vertelt het verhaal van Debra, een jonge half-Joodse vrouw uit Rotterdam, én het verhaal van een jonge wolf. Benieuwd hoe deze verhalen bij elkaar komen? Lees verder!

Half-Joods, dus ook een halve ster?

Debra’s vader is Joods, maar haar moeder niet. Daarmee is Debra zelf dus half-Joods, of misschien zelfs nog wat minder. Het Jodendom wordt namelijk doorgegeven in de vrouwelijke lijn. Als Nederland bezet wordt en er steeds meer maatregelen komen die de vrijheid van de Joden inperken, weet Debra soms niet wat ze ervan moet maken. Gelden de maatregelen wel voor haar? Uiteindelijk wel – er bestaat niet zoiets als een halve Davidsster om op je kleding te naaien. Het leven in Rotterdam wordt steeds grimmiger. Debra mag niet meer werken en steeds meer van haar familie en vrienden krijgen een oproep om naar Duitsland te gaan. Velen gaan – onder het motto ‘als we maar meewerken dan komt het uiteindelijk wel goed.’ Het moment komt dat haar vader opgeroepen wordt om naar Duitsland gebracht te worden. Hij gaat, maar Debra en haar broertje doen dat niet. Al worden ook zij van elkaar gescheiden.

Blijdorp wordt verwoest

Tijdens het bombardement van Rotterdam, dat Debra meemaakt in de bibliotheek waar ze werkt, wordt ook de dierentuin Blijdorp geraakt en voor een heel groot deel verwoest. Een heleboel dieren komen om. Niet alleen tijdens het bombardement, maar ook daarna: om ervoor te zorgen dat de (roof)dieren niet de stad in vluchten, worden veel van hen doodgeschoten. De jonge wolf Chaver weet te ontsnappen en bevindt zich ineens in de mensenwereld. Met alle gevaren van dien. Hij wordt gevonden door de gepensioneerde dierenarts Saul, die de wolf meeneemt naar zijn huis in Rockanje. Daar bouwen de jonge wolf en de oude man een bijzondere vriendschap op. Maar ook Saul is van Joodse afkomst en zijn leven niet zeker.

Een overtuigend verhaal over onvoorwaardelijke vriendschap

Uiteindelijk ontmoeten Debra en Chaver elkaar en dat zorgt voor ‘een onverwachte vriendschap in een onmenselijke tijd.’ Zoals op de cover al te lezen. Ik zal het maar eerlijk bekennen: ik houd niet zo van verhalen waar dieren de hoofdrol in spelen. Toen ik de achterflap las van ‘Het meisje met de halve ster’ twijfelde ik dan ook of ik dit boek wel wilde lezen. Maar omdat ik zowel ‘Zondagskind‘ als ‘Zondagsleven’ verslonden heb, besloot ik Judith Visser ook met dit andere genre een kans te geven. Dat vertrouwen heeft ze meer dan waar gemaakt. Sterker nog: regelmatig merkte ik dat ik door wilde lezen tot een deel waarin Chaver de wolf weer centraal stond. Het verhaal is sterk, de pijn is voelbaar, net als de liefde tussen mens en dier. Richting het einde begin je te vrezen voor de afloop – die ik heel sterk vind. Net als de epiloog. Het verhaal is rond en prachtig.

‘Het meisje met de halve ster’ heb ik verslonden!

In het begin heb ik regelmatig gedacht ‘loopt dit verhaal wel door tot 1945?’, omdat er in best veel detail zaken zijn beschreven. Wat overigens geen klacht is, want de vaart blijft er wel in. Latere oorlogsjaren zijn in minder detail beschreven, maar je begrijpt als lezer ook waarom Visser dat doet. Al had ze van mij een dubbel zo dik boek mogen schrijven. Ik heb het boek in drie dagen verslonden – net als de eerder genoemde boeken van Visser kon ik ‘Het meisje met de halve ster’ echt niet wegleggen. Ik vind het bijzonder hoe Visser een nieuwe dimensie heeft gegeven aan de oorlogsroman, door de band tussen mens en dier toe te voegen. Ik verwacht dat dit een van de boeken is die ik aan het eind van het jaar in mijn toplijstje ga zetten.