De vuurvrouw

3 november 2021 Gastrecensies

‘De vuurvrouw’ is een fantastische roman waarin zowel boeiende mensen als een toevallige vondst centraal staan. De vondst is een klein boekje dat gevonden wordt in een park door een drankzuchtige vrouw, Maritgen. Zij gaat door deze vondst naar AA bijeenkomsten en komt zo weer op het goede spoor terecht.

Gastrecensie van: Godart Bosmans

Maritgen en het boekje

Voor Maritgen is het boekje bladzijde per bladzijde gevuld met opzienbarende boodschappen die haar op weg helpen naar een beter leven. Echter, voor de haar onbekende auteur, een Japanse restaurantbediende genaamd Tatsuo, zijn deze wijze woorden klinkklare onzin. Daarom noemt hij dat boekje, met de mooie geborduurde Pauw op de omslag, zijn ‘spotboekje’.

Beide percepties zijn compleet verschillend doch eveneens aanvullend en doen de lezer nadenken over wat wij als wijze woorden aannemen maar voor anderen absolute onzin is.

Nauwgezet volgt Maritgen dag voor dag één (pseudo)wijsheid op en nieuwsgierig gaat ze op zoek naar de auteur. Wie heeft dit fantastische boekje geschreven dat zij per toeval vond…? Eveneens, is de auteur zelf zoekend naar de vindster met het Vuurrode haar.

Een rugzakje op

Zowel Martigen als Tatsuo hebben een zware rugzak en een bizar verleden. Maritgen is verstoten door haar moeder Melanie en in haar prille jeugd opgegroeid bij pleegmoeder Tabette.
Tatsuo is opgevangen in België door Serrafine en geboren op de dag dat de bom viel op Hiroshima.

Tatsuo vindt Maritgen als eerste, achtervolgt haar en raakt verwikkeld in allerlei misdaden. Maritgen is namelijk de hoofdverdachte van inspecteur Jeroen De Smet vanwege de moord van haar drinkebroer die de bijnaam Fuzzi heeft.
Wanneer Martigen en Tatsuo na wat omzwervingen elkaar eindelijk vinden en ontmoeten, komt er een totaal ander verhaal op de proppen. Dit gaat van liefdevol, naar akelig, naar gruwel om dan weer uit te monden in geloof en vertrouwen met een mogelijk antwoord op de vragen ‘wat is liefde’ , ‘wat is vergeving’.

‘De vuurvrouw’ is boeiend en spannend

‘De vuurvrouw’ is een boeiende spannende roman met vele wendingen die de aandacht van de lezer goed vasthoudt. Er zijn in het begin herkenbare thema’s als hunkering naar (moeder)liefde, verslaafdheid, zoektocht naar de zin van het leven. Hierna lees je vooral over wraak en onzekerheid. Vervolgens wordt het weer spannend, dan weer herkenbaar dan weer afstotend…

…Bladeren zijn niet interessant. Ze zijn net als mensen. Ze komen en ze gaan. Ze veranderen en verdwijnen weer. Het enige interessante aan bomen is hun schors. Mijn minst favoriete boom is de plataan. Die ontdoet zich van zijn schors zoals een slang dat van haar vel doet…

… Elke teleurstelling verdient troost. Toen ik nog enkel vluchtte in eten en sigaretten, zei een klasgenote eens tegen mij: ’Je moet leren jezelf te troosten met gezonde dingen, zoals een wortel of een stukje selder.’ Ik zou nu met plezier een selderstengel in haar gat steken, want als er één ding is dat ik wel zeker weet, is dat groenten niet troosten…

…een vriend is iemand bij wie je de volledige vrijheid krijgt jezelf te zijn. Als ik nooit mezelf ben omdat ik doodeenvoudig nooit de luxe heb gehad om te weten wie ik ben, hoe kan ik dan een vriend hebben…?

Let op:

Tijdens het lezen ervaart de lezer wellicht enige hiaten, om maar te zeggen drie. De eerste heb je als lezer misschien niet direct door en denk je dat je misschien iets gemist hebt …. maar nadien is duidelijk dat er nog twee andere hiaten volgen die je dan zelf in alle vrijheid kan invullen. Voor sommige lezers is dit leuk, voor anderen kan dit als een leegte worden ervaren.

Mooie zinnen en vergelijkingen geven deze roman een literaire toets.

Sowieso dus, wat mij betreft, een aanrader als je van psychologische thrillers houdt en een dikke proficiat aan de auteur Meredith van O met haar eerste thriller.