Leve het liefdesboek

Een tijdje terug ging ik naar ‘de middag van het liefdesboek’, waar ik onder andere Marijke Vos zag praten. Vol vuur en overtuiging sprak ze over het genre van de liefdesboeken. Ik vroeg de vriendin waar ik mee was welk boek van Marijke ik zeker moest lezen. Ze hoefde niet lang na te denken: ‘Van Chanel naar flanel’ moest ik vooral lezen. Zo geschiedde.

Oproep om te genieten van liefdesboeken

‘De middag van het liefdesboek’ werd georganiseerd door Kees ‘t Hart, die een pamflet schreef over zijn onderzoek naar liefdesboeken, oftewel de damesroman of bouquetreeksboekjes, en de leescultuur die daarbij hoort. Ik heb zijn ‘Pleidooi voor pulp’ inmiddels ook gelezen en als je dat leest, heb je een goede samenvatting van wat er die middag door onder andere Kees, de uitgever van de Bouquetreeks en door auteur Marijke Vos is gezegd: kijk niet neer op het genre, maar geniet er vooral van. Want wat is er eigenlijk mooier dan de liefde? Als je meer wil weten over liefdesboeken: lees het pleidooi van Kees. Het is niet omvangrijk, maar wel erg de moeite waard.

Is een feelgood wel een liefdesboek?

Goed, ik genoot dus van die middag en vooral van het enthousiasme van Marijke. En: van de vraag die ze zichzelf stelde toen ze werd uitgenodigd: ‘ik schrijf toch geen liefdesboeken?’ Dat was namelijk precies wat ik me afvroeg toen ik las dat Marijke ging spreken. Maar ja in een feelgood gaat het inderdaad ook wel echt om de liefde. En dus stond Marijke daar helemaal op de goede plek. Ook al omdat ze zelf te maken krijgt met dezelfde vooroordelen. Ze schreef er een ontzettend goed blog over – zeker even lezen!

Jennifer laat haar geliefde staan voor het altaar

Goed, ik kreeg dus de tip om vooral ‘Van Chanel naar flanel’ te lezen, omdat dit volgens mijn vriendin niet alleen een mooi liefdesverhaal is, maar ook veel grappige elementen heeft. En zo las ik al snel ook spannende elementen. Hoofdpersoon in dit boek is Jennifer, die op het allerallerallerlaatste moment besluit om niet met Terence te trouwen. Namelijk op het moment dat ze al voor het altaar staan. Ze vlucht weg en geholpen door haar zus Mireille bedenkt ze een plan: ze gaat haar verloren oom Charlie opzoeken in Rainbow Lake, Canada. Klein probleem: ze is ingetrokken bij Terence en heeft haar baan opgezegd…

Een heerlijk verhaal, vol humor

Jennifer verkoopt haar peperdure trouwjurk en vertrekt naar Canada. Of vertrekt – het is eigenlijk een vlucht. In Canada loopt alles niet helemaal zoals ze had verwacht – oom Charlie lijkt in niets meer op de fijne oom die ze zich herinnert en Rainbow Lake is een ontzettend afgelegen plekje. Waarin iedereen elkaar kent. Door de humor van Jennifer – die zich heel goed realiseert dat ze niet de beste keuzes heeft gemaakt – en de fijne schrijfstijl van Marijke Vos waan je jezelf in Rainbow Lake. Er is maar een minder punt: het verhaal is veel te snel voorbij. Ik had nog veel meer willen lezen over Jennifer, Mireille en Charlie. Gelukkig heeft Marijke ook een verhaal geschreven over Mireille, ‘Het staat in de sterren.’

Een vaste opbouw

Van liefdesromans wordt vaak gezegd dat ze allemaal hetzelfde zijn, omdat ze allemaal dezelfde opbouw hebben. Misschien is dat zo – er is vrouw, een geliefde, een probleem, een reünie met de geliefde of er komt een andere, betere geliefde. De kracht van de verhalen is dat iedere auteur hier een eigen invulling aan geeft. Dat je nooit weet hoe het gaat gebeuren. Dat iedere hoofdrolspeelster anders is. Marijke Vos heeft een heerlijk verhaal geschreven, met originele karakters en ze heeft mijn nieuwsgierigheid naar Canada ontzettend aangewakkerd. Ik ben fan!

Meer liefdesboeken