Café Terminus – Robert Brouwer

‘Café Terminus’ is een novelle geschreven door Robert Brouwer en uitgegeven door Uitgeverij Finisterre. Deze novelle is een debuut van Brouwer en wat mij betreft het begin van een heel oeuvre!

Robert Brouwer

Je moet het maar durven om met een novelle te beginnen die anders-dan-anders is. Het verhaal gaat de diepte in en zet de lezer flink aan het denken. Kan een willekeurig mens, zoals velen om ons heen, zó eenzaam zijn als de hoofdpersonage uit deze novelle? Ja, ongetwijfeld, vooral ook omdat je het als buitenstaander vaak niet ziet en niet weet.

Brouwer duikt in het hoofd van de hoofdpersonage, de 58-jarige Martin Mole en beschrijft de wereld vanuit zijn perspectief. Een perspectief van een mens die meedraait in de maatschappij, zich verplaatst met openbaar vervoer, een bejaarde moeder bezoekt in een verzorgingstehuis en werkt bij een bedrijf dat de stad en gebouwen schoon maakt. En toch, en toch… Martin Molle is zo’n eenzaam mens dat je het af en toe naar je keel grijpt.

Mijn werk bevalt me. Het geeft me voldoening om elke dag hetzelfde te doen en niet lang op één plaats te zijn, ook al rijd ik iedere dag dezelfde route. Ik denk dat ik een uitmuntende hamster zou zijn, rennend in een rad dat me de illusie geeft dat ik me verplaats.

Het verhaal

Martin dus; een oudere man die verlaten is door zijn vrouw en rond draait in zijn eigen leventje. Zijn verlangens naar contact zijn groot en hij fantaseert er lustig op los. Hij verlangt vooral naar liefde, aanrakingen, en seksueel genot. Maar het lukt hem niet om op een ‘normale’ manier om te gaan met anderen. Ook niet met een 30-jarige studente fotografie, Valerie genaamd. Hij heeft haar net ontmoet tijdens een yoga-les. Hij denkt van alles, maar zegt niet veel en áls ie iets zegt is het niet bepaald sociaal-handig.

Moeder en vriend

Martin’s moeder ligt op sterven en ook met haar is het contact zo stroef dat het pijnlijk is om te lezen. Het verhaal vangt aan als Martin een afspraak heeft om koffie te drinken met een vriend, genaamd Norbert. Norbert, is een succesvolle schrijver, geliefd bij vrouwen en op alle fronten benijdenswaardig. Hij wil wél een verhaal over Martin schrijven, maar ja, er valt weinig te melden, zegt hij. En dat klopt. De dagen zijn een aaneenschakeling van eenzaamheid, fantasieën en somberheid.

Kwam er maar iemand langslopen, een lieve, alleenstaande vrouw, bij voorkeur een jonge weduwe, die begrip toonde voor mijn toestand, die zich om mij bekommerde, me meenam naar haar warm verlichte villawoning op een heuvel ver buiten de stad.

Ik zou opgerold op een kleedje in haar woonkamer gaan liggen, of aan het voeteneinde van haar bed, als een hond. Mocht ze me willen slaan, dan moest dat maar. Gelaten zou ik de afstraffingen ondergaan en er misschien wel genoegen aan beleven. Slaan is óók een vorm van aanraken.

Moraal van het verhaal

Ondanks dat je denkt dat je treurig zou worden van dit boek, blijf je lezen. En in mijn geval, ook aan een naaste denken, die hetzelfde lot was beschoren. Als buitenstaander kún je er ook vaak weinig aan doen, en tot die conclusie komt Valerie dan ook snel. Het einde is knap geschreven. Enerzijds is er een plot in het verhaal, anderzijds is het een open einde waarbij je alleen maar kan vermoeden hoe het verhaal zal eindigen voor Martin.

Treurig? Ja zeker. Hoe complexer onze maatschappij, hoe meer mensen er afhaken. Prettige sociale omgang met anderen, zelfontwikkeling en zelfreflectie zijn niet iedereen gegeven maar zijn belangrijk om relaties op te bouwen en vast te houden. Los van dit pakkende onderwerp, is de schrijfstijl van Robert Brouwer heel mooi. Af en toe was het lastig om als lezer Martin’s werkelijkheid en Martin’s fantasieën van elkaar te onderscheiden, omdat deze zo vloeiend in elkaar overgaan. Dat is echt een groot compliment aan de schrijver, maar het vergt wel concentratievermogen van de lezer.

Door deze vloeiende overgangen verlies je zelf ook de werkelijkheid van de anderen in het verhaal, die nog nauwelijks lijkt te bestaan maar je in het laatste hoofdstuk wakker schudt.

Een interview met Robert Brouwer volgt spoedig!

Ben je blij met onze leesbare, enthousiaste en eerlijk kritische recensies? Wij zijn dankbaar voor jouw support om Boekrecensies Blog op deze manier te continueren.