Al die mooie bomen
De afgelopen weken waren spannend voor ons, nou ja niet alleen voor ons (lees: mijn gezin) maar vooral ook voor de héle grote Zwarte Den die voor ons huis staat. Het gaat namelijk niet al te best met onze grote vriend. Hij (of zij? Ik doe maar even hij voor het gemak) is namelijk ziek en gaat misschien wel dood.
Nu denken jullie natuurlijk meteen: dood gaan we allemaal. En dat was ook het eerste dat het Bomen-verzorgen-bedrijf zei dat ik liet langskomen. “Kappen die handel”, zei de man waarbij hij ook nog op andere bomen wees. “En even snel voor een kapvergunning zorgen, mevrouwtje”, zei hij erbij want zonder kapvergunning tilt hij zijn pen nog niet op, of beter gezegd: zijn zaag.
Kappen? Kap nou!
Niet veel later zat ik achter de p.c. om een kapvergunning aan te vragen, nadat ik was bijgekomen van de schrik betreffende de offerte op Whatsapp van de bomen-kapper (in dit geval meer ter zake doende dan de bomen-verzorger). Het ging over een bedrag waar vijf nullen op stonden, gelukkig wel met een komma voor de laatste twee…
Nou die kapvergunning aanvragen is ook nog een dingetje, hoor! Voor iedereen die dit ooit gedaan heeft zonder zijn computer uit het raam te gooien: respect! Zo eenvoudig is het namelijk niet en heb vooral je DigiD-D code bij de hand en een kopje koffie in de buurt, want na drie verschillende websites ben je terug bij af: de Gemeente bellen! (met de sterke aanwijzing: dáár waar u woont en de boom staat) LOL
Niet kappen!
Twee dagen later de Gemeente gebeld en ongelooflijk maar waar: binnen een paar uur stonden er twee boomdeskundigen op het erf. “Wat is het probleem, mevrouw?”, vroegen ze terwijl ze zowat onder de boom stonden die, naar mijn inzicht, ieder moment niet alleen ons allen maar ook het hele huis zou kunnen vermorzelen als één van ons te hard zou niezen. Ik wees dus op de boom en een uitgebreide, zorgvuldige inspectie volgde. Opvallend: de mannen gingen vooral op een afstandje staan kijken, naar de conditie van de top, hetgeen de boomkapper alias boomverzorger toch echt niet had gedaan.
Het oordeel
De boom mag (volgens de Gemeente: MOET) blijven staan. Joepie, riep ik! (Dachten de boomdeskundigen aanvankelijk wellicht dat ik de boom weg wilde vanwege het uitzicht, de zonnepanelen of te veel vegen op het erf, vielen zij om van verbazing) Ik sprong dus een gat in de lucht waarbij ik zeker halverwege de dertig meter van ons geliefde Zwarte Den kwam. Geen kapvergunning dus! Wel de afspraak dat de boom de komende jaren wordt geobserveerd want wat ik wél goed had ingeschat: de boom heeft het loodzwaar!
Laten we volgende jaar hopen op genoeg regen en goede omstandigheden. Laten we hopen dat het gemene kleine broertje van de eikenprocessierups niet bij ons langskomt om zich in de Denneboom te nestelen en laten we hopen dat de boom nog lange tijd leeft.
Last but not least: volgens de deskundigen zou de boom bij een storm, áls ie zou omgaan, een andere kant op vallen dan daar waar ons huis staat. Ik hoop dus maar dat onze grote vriend op een woeste stormachtige avond niet de slaapkamer binnenkomt vallen, want dát gaan wij dan ook niet overleven…
Previous Post
