‘Het weekend’ van Charlotte Wood
‘Het weekend’ is een roman geschreven door Charlotte Wood over vier vriendinnen, die door de dood van één van hen, zich zullen moeten hervinden. De onderlinge verhoudingen zijn verstoord, hetgeen duidelijk wordt tijdens een weekend in het huis van de overledene. De drie overgebleven vriendinnen ruimen haar huis op en worden geconfronteerd met hun eigen angsten, verdriet en toekomstverwachtingen.
Sex and the City
Op de televisie, in het programma de Nieuws BV, hoorde ik een lezeres met veel enthousiasme over het boek ‘Het weekend’ praten en de vergelijking maken met ‘Sex and the City’. Ze had het wel over ‘Sex and the City, the Movie’ en de vervolg-serie die in de maak is. Deze serie genaamd ‘Just like that’ gaat wederom over de beroemde New Yorkse vrouwen Carrie, Charlotte en Miranda die nu reeds een paar jaar ouder zijn. (Zie video van de trailer onder deze blog).
Nu ik het boek uit heb, vind ik die vergelijking erg ver gezocht. Okay, in ‘Sex and the City’ is ook één van de vier verdwenen (Samantha) maar daar zou ik het ook bij laten. De vrouwen in ‘Sex and the City’ zijn weinig veranderd qua levensstijl en de serie blijft natuurlijk vooral een Quilty pleasure voor velen van ons. De nadruk zal altijd liggen op Fashion, glitter & glamour, en moderne onderwerpen die uit het leven zijn gegrepen en eindigen met een heldere plottwist. Just like that!
Het weekend
‘Het weekend’ van Charlotte Wood is niet alleen realistischer van toon maar ook minder vrolijk. De drie vriendinnen zijn nu in hun zeventiger jaren en kijken met wrange gevoelens terug op bepaalde perioden uit hun leven. Bovendien zijn ze allemaal erg somber over hun toekomst. Ze hebben moeite met ouder worden en kunnen het niet laten zich voortdurend te vergelijken met elkaar en met anderen.
De humor en de observaties in het boek zijn vlijmscherp en nietsontziend. Het verhaal is behoorlijk ‘down-to-earth’ wat mooi past binnen de omgeving waar het zich afspeelt: namelijk een dorpje ergens in Australië aan de kust. Het is een dag voor Kerst en dat is voor ons een vreemd gegeven. Het is namelijk midden in de zomer en de dames bezwijken bijna door het droge en hete weer.
Jude, Adèle, Wendy én Finn
Het verhaal vangt aan als Wendy en Adèle onderweg zijn naar het huis van Sylvie die onlangs is overleden. Wendy is onderweg in haar auto met haar oude hond Finn. De hond is incontinent, doof en staat al met één been in zijn graf, maar Wendy kan de stap niet nemen om hem te laten euthanaseren. Dit tot grote ergernis van de andere vrouwen.
Adèle reist per trein en arriveert als laatste. Adèle is een ijdele actrice die reeds is uitgerangeerd en financieel aan de grond zit. Van de drie vrouwen heeft zij het het moeilijkst met ouder worden en ze klampt zich dan ook vast aan uiterlijk vertoon dat niet meer zo past bij haar leeftijd.
Jude is reeds gearriveerd en met de grote schoonmaak- en opruimklus begonnen. Ze is namelijk een controle freak en de sterke vrouw van hen drieën. Maar niets is dat het lijkt, en zelfs niet als je elkaar al jaren kent.
Iedereen heeft zijn of haar breekpunt
De drie vrouwen vertellen hun levensverhaal vanuit hun eigen perspectief. (Dit in tegenstelling tot ‘Sex and the City’ waar uitsluitend Carry haar perspectief wordt belicht). De verhalen van Jude, Adèle en Wendy worden hierdoor wel veel persoonlijker en geloofwaardiger maar de wisseling van personen, en daardoor perspectieven, gaat mijn inziens soms te snel en onverwachts. Hierdoor zit je bijvoorbeeld ineens in het hoofd van Adèle terwijl het verhaal over Jude nog niet was afgesloten. Ik vind dit echt een minpuntje van het boek te samen met het feit dat er té veel mensen opduiken in de levensverhalen die geen meerwaarde voor het verhaal hebben.
Zowel Adèle als Wendy hebben hun breekpunten en die zijn meteen al duidelijk. Als lezer ga je ook van de hond Finn houden, en begrijp je meteen hoe ongelooflijk moeilijk het is om te accepteren dat het tijd is om hem in te laten slapen. Ook het breekpunt van Adèle is logisch. Zij hoopt nog op een doorstart maar wordt uitgelachen door haar omgeving en weet diep in haar hart dat haar carrière niets voorstelde en zij in de vergetelheid is geraakt
Het breekpunt van Jude komt totaal onverwachts. Maar áls dit gebeurt, hervinden de vriendinnen elkaar en beseffen ze dat ze elkaar niet alleen nodig hebben maar ook nog steeds erg veel van elkaar houden.
Friends forever!
Het geeft hen een goed gevoel er te kunnen zijn voor elkaar. Elkaar te beschermen, bij de les te houden en te ondersteunen in hun verdriet. Dit besef vieren ze met een gezamenlijke duik in de oceaan waarin ze door de golven duiken en elkaars handen goed vasthouden. Het is geen happy-end maar het geeft wel een goed gevoel. De boodschap is duidelijk: sommige vriendschappen zijn bestand tegen flinke kleerscheuren en vooral tegen de tand des tijds!
Previous Post
