Het eerlijkheidsexperiment
‘Het eerlijkheidsexperiment‘ is een feelgoodroman van Clare Pooley en speelt zich af in Londen. Wat zou er gebeuren als je aan een wildvreemde de waarheid over jezelf vertelt? is de vraag in dit boek. Het is geen psychologische of sociale studie, maar gewoon een leuk, origineel en vlot geschreven verhaal. Ideaal om lekker mee op de bank weg te kruipen en een paar donkere avonden mee door te brengen.
Het eerlijkheidsexperiment
Het experiment is een groen schriftje waar de 79-jarige weduwnaar Julian Jessop mee begint. Hij schrijft zijn verhaal op. Ooit was hij een bekende kunstenaar in de hippe en roerige tijden in Londen. Maar nu lijdt hij aan tergende eenzaamheid. Zijn vrouw is overleden, hij heeft geen vrienden, familie en kennissen meer en spreekt soms dagenlang geen enkel mens. Of hij écht wel zo eerlijk is, blijkt later in het verhaal als op een dag zijn vrouw het café binnenwandelt waar hij met zijn nieuwe vrienden een feestje aan het bouwen is.
Mensen en hun eerlijke verhaal
Maar voor die tijd leren we een hoop mensen kennen, die het schriftje bij toeval vinden. Zij lezen het verhaal van Julian en schrijven vervolgens hun eigen verhaal op. Zo blijkt café-eigenares en controle-freak Monica (die sterk op de Monica uit de tv-serie Friends lijkt), niets liever te willen dan te trouwen en kinderen te krijgen. En maken we kennis met een rijke alcoholist Hazard, een zongebruinde knappe Australiër, een zeer succesvolle mamma-blogster en een huishoudster. Allen vertrouwen zij hun eerlijke verhaal toe aan het schrift. De rijke alcoholist besluit te gaan afkicken want hij walgt van zichzelf en zijn lege leven. De succesvolle blogster kampt met het feit dat haar leven op Instagram een dikke, grote, vette leugen is. Diep in haar hart is zij doodongelukkig met haar huwelijk en zit ze midden in een postnatale depressie.
De magie van een vriendengroep
De hoofdrolspelers van het boek ontmoeten elkaar en hun levens maken een wending. De vriendschappen die ontstaan zijn hartverwarmend en natuurlijk is er ook een element van een onbeantwoorde liefde. Hazard is namelijk gek op Monica die helemaal niets van hem moet hebben. En al helemaal niet als ze later beseft dat hij haar verhaal heeft gelezen en een eerste indruk van haar had dat nou niet bepaald positief was. Maar het leven gaat door en de verhalen in het schriftje waren slechts moment-opnames.
De hamvraag of het nu wel zo verstandig is om je geheimen aan een schrift toe te verstouwen en de wijde wereld in te sturen, wordt verder niet besproken. In dit verhaal keert het voor de ene persoon ten goede, de andere krijgt er nog een klap bovenop. Maar een feelgoodroman eindigt natuurlijk altijd met een goed gevoel en zo komt toch alles goed voor alle mensen die we hebben leren kennen in het verhaal.
Hartverwarmend
De roman is hartverwarmend en een aanrader voor degene die van dit genre houdt. Het leest lekker vlot, de karakters zijn mooi beschreven en zijn allen heel geloofwaardig. Je zal vast wel zo’n persoon in je eigen omgeving hebben. Om terug te komen op de tv-serie Friends, ik dacht er vaak aan toen ik dit boek las. Het is precies dezelfde sfeer, behalve dan dat Friends zich afspeelt in New York, en ‘het eerlijkheidsexperiment’ in Londen. En dat Friends een vrij beperkte vriendengroep is qua diversiteit in leeftijd en type mens. Deze feelgoodroman vertelt over een vriendengroep bestaande uit mensen met een totaal verschillende achtergrond, leeftijd en afkomst.
Eerlijk gezegd…
Ik vond het een prettig boek om te lezen, tot op de laatste pagina. Je bent als lezer toch benieuwd hoe het allemaal af gaat lopen en of ‘Monica-Hazard’ toch iets gaat worden. Het is echter geen literatuur en de diepgang in dit boek beperkt zich tot chlichés over gevoelens. Verrassend vond ik wel het allerlaatste hoofdstuk: de dood van Julian wordt bijzonder mooi en memorabel beschreven.
Excuses voor de spoiler, maar dit moest ik gewoon even eerlijk zeggen.
Previous Post
Next Post
