‘De Duitse erfgename’ is indrukwekkend
‘De Duitse erfgename’ is een prachtige historische roman, geschreven door Anika Scott. Het fictieve verhaal gaat over de maanden na de Tweede Wereldoorlog, in Duitsland, bekeken door de ogen van een vrouw die actief was als medestander van het Nazi-regime.
Margaret Müller woont al een paar maanden in Berlijn nadat zij is gevlucht vanuit Essen. Het verhaal vangt aan als Margaret besluit terug te gaan naar Essen om haar beste vriendin te vinden, van wie zij lange tijd niets heeft gehoord. In de trein wordt zij echter aangehouden door een Engelse rechercheur die haar voor Clara Falkenberg aanziet, de beroemde Duitse erfgename van de Falkenbergfabriek.
Zij wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden maar ze ontkent stellig. Margaret, oftewel Clara, weet te ontsnappen en dan begint er een kat en muis spel tussen haar en de rechercheur.
Terug naar Falkenberg
Clara weet Essen te bereiken en gaat terug naar het landgoed Falkenberg. Vrienden en familie steunen haar en geven haar onderdak maar de rechercheur zit haar inmiddels weer op de hielen. Voor Clara is het industriegebied bij Essen echter een thuiswedstrijd en ze weet veilige plekken te vinden in de voormalige staalfabrieken en het mijnengebied.
Falkenberg en familiegeheimen
Clara ontmoet Jacob, een man die een been mist door gevechten aan het Oostfront en Willy, een jongen die zich verschanst in een verlaten mijn. Deze twee mannen én een groot familiegeheim dat wordt onthuld, maken het verhaal spannend en onvoorspelbaar tot op het laatste moment.
De Duitse erfgename en de schuldvraag
Clara is niet alleen op de vlucht voor het verleden maar ook op zoek naar haar eigen rol in het geheel en de grote vraag of zij daadwerkelijk schuldig is aan oorlogsmisdaden. Als leidinggevende van de fabrieken en als rijk blond oogappeltje van Nazi-leiders had zij tenslotte grote invloed op het welzijn van haar arbeiders en dwangarbeiders. Heeft zij niet enorm haar best gedaan om voor hen de best mogelijke omstandigheden te creëren? Of heeft ze een situatie niet goed ingeschat, die uiteindelijk leidde tot een afschuwelijk massagraf…?
Het einde van het boek is verrassend. Wie was goed en wie was fout in de oorlog? Of was iedereen een slachtoffer van de omstandigheden in deze afschuwelijke tijd?
Het boek heeft indruk op mij gemaakt en vooral de beschrijvingen van mensen die zo’n honger hadden dat zij massaal het platteland af struinden op zoek naar vergeten aardappels bij de boeren. Het is bijna niet te geloven dat die tijd nog maar zo kort achter ons ligt…
Gedegen onderzoek
Anika Scott was journalist in Amerika voordat ze naar Duitsland verhuisde. Tegenwoordig woont ze in Essen met haar gezin, waar ze geïnteresseerd raakte in de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Voor het boek ‘De Duitse erfgename’ kun je merken dat zij veel tijd heeft doorgebracht met onderzoek naar het verleden van het Ruhrgebied. De mijnen, de staalfabrieken, de omgeving en het landhuis, ze zijn allemaal prachtig beschreven tot in details. Maar ook de verhoudingen tussen rijk en arm en de arbeidsrelaties binnen de fabrieken zijn goed uitgewerkt.
In een verlaten streek bij een mijn in Essen staat een monument voor dwangarbeiders die daar zijn geëxecuteerd. Dit vormde een inspiratiebron voor haar boek.