Twee graden

Alan Gratz staat bij mij bekend als een van de beste jeugdboekenschrijvers. Veel van zijn boeken gaan over oorlog en de gevolgen daarvan op jongeren. Dit keer schrijft hij over een ander onderwerp: klimaatverandering. Ik moest even wennen aan dit idee, dus het boek bleef even op de plank liggen. Maar de boeken van Alan Gratz kennende zou dit toch ook een topper moeten zijn!

Twee graden, drie gezichten

In ‘twee graden’ geeft de auteur klimaatverandering vier gezichten: Akira, Natalie, Owen en George. In het boek wordt besproken wat er met de aarde zou gebeuren als het twee graden opwarmt. Maar ook in de aanloop daar naartoe verandert het klimaat met dramatische gevolgen. Akira woont in de bossen van Californië, waar een allesverwoestende bosbrand uitbreekt en haar hele gezin bedreigt. Samen met haar vader rijdt ze te paard door hun mooie leefgebied als ze het begin van een bosbrand ontdekken. Dit gebeurt de laatste jaren wel vaker. Akira en haar vader voelen zich dan ook niet bedreigd door het vuur. Maar deze brand is niet dezelfde als eerdere branden. Deze brand omringt vader en dochter, jaagt ze uit elkaar en dreigt hun huis en het leven van het hele gezin te vernietigen. Hoe moeten ze aan de vuurzee ontkomen? Het antwoord ligt voor Akira in het woord vertrouwen.

Ijsberen

Owen en George wonen op de Canadese toendra, waar ijsberen letterlijk moeten vechten om in leven te kunnen blijven. Hoewel de twee vrienden zijn opgegroeid met ijsberen en weten hoe ze ermee om moeten gaan, komen ze toch in de problemen. En dat allemaal door een heel lief klein ijsbeertje. Helaas hoort bij een kleine ijsbeer ook altijd een mama-ijsbeer. De jongens raken zwaargewond en slaan op de vlucht voor deze aanval van de natuur. Hoewel het niet zeker is of ze dit avontuur gaan overleven, nemen ze het de ijsbeer niet kwalijk. Wat ik interessant vond aan dit gevolg van klimaatverandering, is dat het niet alleen om de ijsberen gaat, al leer je uit ‘twee graden’ wel veel over de ijsberen en hun leefgebied. Alan Gratz weet in dit verhaal ook een vriendenruzie in te bouwen. Op een gegeven moment verwacht je niet meer dat het goedkomt tussen deze beste vrienden. Tot de oorzaak van de ruzie aan het licht komt.

Ruben

Natalie komt in een gigantische orkaan terecht op Miami. Orkaan Ruben wordt achteraf the big one genoemd. Ruben verwoest alles wat op zijn pad komt. Zo ook het huis van Natalie en haar moeder. In een poging uit het huis te ontsnappen vlucht Natalie door een klein raampje naar buiten. Haar moeder past hier niet doorheen en voor Natalie een oplossing heeft kunnen bedenken voor dit probleem, wordt ze door orkaan Ruben meegesleurd. Na deze aanslag op haar leven en alle gevolgen die ze hiervan ondervindt, besluit Natalie dat er iets gedaan moet worden. Ze heeft geen idee wat ze kan doen. Wel weet ze dat ze het niet alleen kan.

Samen staan we sterk

De boodschap van ‘Twee Graden’ is natuurlijk duidelijk: stop klimaatverandering.

Gelukkig doet Alan Gratz hier niet te makkelijk over. Hij begrijpt ook wel dat klimaatverandering niet zomaar om te draaien is. Maar hij geeft met dit boek wel een duidelijke boodschap voor iedereen in de wereld, groot of klein, jong of oud: doe iets!

Zoals in al zijn boeken weet de auteur ook nu weer drie totaal verschillende verhalen te vlechten tot één sterk verhaal. De boeken zijn geschreven voor jongeren tussen de 12 en 15 jaar, maar ik zou ze zelfs aanraden aan volwassenen. De manier waarop meerdere (gevoelige) standpunten worden benaderd.

2 Responses to “Twee graden

  • Wat een actueel onderwerp. In je recensie geef je aan dat je bij voorbaat verwachtte dat het boek een topper zou zijn vanwege de auteur .. En ? Hoe vond je dit boek qua vertelsnelheid ? Is het in leeskwaliteit / schrijfkwaliteit vergelijkbaar met zijn vorige boeken die je hebt gelezen ?

    Erg benieuwd ..

    • Selina Jansen
      6 maanden ago

      Hoi Edwin,
      Ja, dit boek was wederom weer een topper! Door de korte hoofdstukken en de snelle wisselingen tussen personages leest het verhaal heel snel weg. Hierdoor blijf je geboeid van begin tot einde. Ik had wel mijn favoriete personage, waardoor ik snel door de andere heen wilde om weer terug te komen bij die ene. Maar dat is persoonlijk. Dit is het eerste boek van Alan Gratz waar oorlog niet in meespeelt, dus daar was ik wel benieuwd naar. Maar hij heeft het echt goed geschreven. Ik zou zowel kinderen als volwassenen aanraden boeken van hem te lezen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *