Stad 40 – Natasha Pulley

Angstaanjagend realistisch… Niet zo gek als het gebaseerd is op waarheden en alleen de personages verzonnen zijn. De gedachte ‘kan dit echt zijn gebeurd?’ maakt dit boek nog bijzonderder. Maar los daarvan is ‘Stad 40’ een thriller die je doet verbazen om verschillende redenen.

Goelag

Valery Kolkhanov wordt gezien als staatsvijand van Rusland. Waarom? Omdat hij voor zijn werk naar landen is gereisd die niet bevriend zijn met het communistische land. Jarenlang verblijft Valery in een Siberische Goelag, tot hij ineens wordt opgehaald en als geniale geleerde mag werken in ‘Stad 40’. Verbaasd gaat hij zijn nieuwe toekomst tegemoet. Wel blijft hij helder nadenken, iets wat de overige bewoners van ‘Stad 40’ niet lijken te kunnen of durven.

Stad 40

Bij aankomst in ‘Stad 40’ beseft Valery al dat er iets goed mis is. Het bos dat de stad omringt is zo beschadigd dat het lijkt alsof de bomen zijn verroest. Al snel wordt Valery aan het werk gezet. Hij moet het effect van straling op de lokale dieren bestuderen. De straling zou komen van een reeks kernreactoren die in de mysterieuze stad gehuisvest zijn. Vreemd genoeg moeten de werknemers zich aan strenge regels houden, maar lopen vrouwen met kinderen op straat alsof er niks aan de hand is. Niemand lijkt te weten wat Valery ontdekt heeft: de straling is zo extreem hoog dat niemand veilig is…

Spannend

‘Stad 40’ is een thriller. Toch vind ik het niet de spanning hebben die ik bij een thriller verwacht. Geen grote slechterik die opgespoord moet worden en waar alles opbouwt tot één groot gevaarlijk incident. Maar wel spanning die je van begin tot eind vasthoudt. Meteen weet je dat er iets niet klopt in de vreemde stad met zijn vreemde regels. Wat ‘Stad 40’ absoluut doet is je aan het denken zetten.

Stad 40 – waargebeurd

Het boek vind ik al redelijk schokkend. De eerste zinnen van het nawoord zijn dat nog meer:

Sjenkov en Valery zijn aan mijn fantasie ontsproten, maar bijna alles wat ze meemaken is echt gebeurd. Of in elk geval zo echt als ik het kon beschrijven. Majak – het Lichtbaken – wordt nu beheerd door het Russische nucleaire staatsbedrijf Rosatom en de geschiedenis ervan wordt streng gecensureerd.

Een onthutsend beeld van de Sovjetmacht, schrijft de Daily Mail. Dit soort gebeurtenissen, die ik werkelijk niet begrijp, zijn natuurlijk geweldig leesvoer. Toch voelt het dubbel om te weten dat dit verhaal grotendeels waargebeurd is. Word je hierdoor een soort ramptoerist? Misschien wel. Auteur Natasha Pulley heeft dit verhaal in ieder geval indrukwekkend opgeschreven.

Ben je blij met onze leesbare, enthousiaste en eerlijk kritische recensies? Wij zijn dankbaar voor jouw support om Boekrecensies Blog op deze manier te continueren.

Share on Facebook

Opslaan