Mijn spreekbeurt over de anaconda

Bibi Dumon Tak staat bekend als prijswinnende kinderboekenschrijver. Ze schrijft voornamelijk non-fictie voor kinderen. Nu komt ze, samen met illustrator Annemarie van Haeringen, met een ijzersterk en grappig boek: vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda. Van de grootte van het boek en de lange titel was ik niet meteen ondersteboven, maar ik hoorde vele goede berichten over dit jeugdboek. En dus moest ik hem natuurlijk aan mijn kinderen (6 en 9) voorlezen.

Dieren vertellen

Het unieke aan ‘vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda’ is dat de vele spreekbeurten die erin staan niet door kinderen, maar door dieren worden gehouden. Elk dier in het boek geeft een spreekbeurt over een ander favoriet of spraakmakend dier. Dit is natuurlijk al de basis van een, voor kinderen, aantrekkelijk dierenboek. De eenvoudige maar zeer sprekende illustraties van Annemarie van Haeringen voegen absoluut iets toe in dit boek. De plaatjes zijn mooi om naar te kijken en brengen het boek als het ware tot leven. Zowel het vertellende dier als het onderwerp van de spreekbeurt worden prachtig afgebeeld.

Niveau

Kijk bij dit boek goed naar het lees- en leefniveau van je kind. ‘Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda’ is een grappig en leerzaam boek, maar niet voor elk kind. Onderwerpen als seksualiteit komen minimaal, maar wel aanwezig, voor in dit boek. Er wordt op een redelijk volwassen manier uitleg gegeven over dieren. Toch kunnen kinderen die een B-niveau boeken lezen, vaak vanaf groep 5, dit boek goed aan. Het merendeel van dit boek is ook geschikt voor jongere luisteraars, waarbij je uiteraard zelf kunt kiezen om die kleine stukjes gevoeligheid over te slaan.

Spreekbeurt – humor

Mijn kinderen en ik hebben vooral krom gelegen van het lachen om het hoofdstuk van de Heremietkreeft. De Heremietkreeft probeert een spreekbeurt te houden over de Picasso dokter-vis. Maar hij is zo nerveus omdat hij buiten zijn schelp moet spreken dat er niks terecht komt van deze spreekbeurt. Met een beetje inlevingsvermogen en toneelspel werd dit een giller van een verhaaltje. Elke avond werd gevraagd of ik dit stukje nog eens opnieuw wilde voorlezen.

Mijn spreekbeurt over de anaconda: