Lieve Edward
‘Lieve Edward’ is geschreven door de Amerikaanse schrijfster Ann Napolitano en vertaald door Maya Denneman. Het is een roman over 12-jarige jongen die als enige een vliegtuigramp overleefd maar zijn ouders en broer verliest. Een prachtige familieroman!
Verlies
Het verhaal vangt aan als Edward, samen met zijn ouders en vijftienjarige broer Jordan, per vliegtuig onderweg zijn van New York naar Los Angeles. Hier gaan zij namelijk wonen. Hun gevoelens zijn verdeeld over deze verhuizing maar het is duidelijk dat het gezin erg hecht is. Een paar uur later stort het vliegtuig stort neer en is er slechts één overlevende: Edward. Na een lange tijd in het ziekenhuis wordt hij door zijn tante en oom opgehaald om bij hem te komen wonen.
Schock-toestand
Lange, lange tijd verkeert Edward, die nu Eddy genoemd wil worden, in een shocktoestand maar stapje voor stapje redt hij het om weer een normaal leven te leiden. Hierbij mag gezegd worden dat zijn buurmeisje Shay wel de meest positieve invloed op hem heeft. Zij is heel direct en beschermd Eddy op school tegen ongewilde confrontaties met anderen. Onbewust is zij ook heel grappig. Zo denkt zij bijvoorbeeld in eerste instantie dat Eddy, net als Harry Potter, magische krachten heeft.
Daarnaast zijn er de tante en oom van Eddy, die enorm hun best doen om hem een nieuw ‘huis en gezin’ te geven en de directeur van school die Eddy goed in de gaten houdt. Vooral zijn tante en oom kampen ook met hun eigen problemen en weten niet goed hoe ze Eddy weer een beetje gelukkig kunnen maken. Maar zij doen het, in mijn ogen, erg goed en roeien met de riemen die ze hebben. Zo heeft de oom er bijvoorbeeld voor gezorgd dat Eddy wordt beschermd tegen hónderden brieven die zij dagelijks ontvangen en een gigantische internet-hype die rond de vliegtuigramp is ontstaan. De brieven van de nabestaanden van de overleden mensen door de vliegtuigramp, vangen allemaal aan met ‘Lieve Edward’ , waarna medeleven wordt getoond maar ook vragen en onmogelijke verzoeken aan Edward volgen.
We wilden een baby, maar kregen een 12-jarige zoon.
Tante Jane, die ongewenst kinderloos is/was.
Vliegtuigramp
Een tweede verhaallijn is de gebeurtenis in het vliegtuig van opstijgen tot de laatste fatale minuten. Als lezer leer je een paar passagiers goed kennen en leef je met hen mee. Allemaal hebben ze hun eigen verhaal, hun eigen leven en gedrag in het vliegtuig.
Het doet als lezer pijn omdat je weet dat al deze levens verloren zullen gaan, en mijn gedachten gingen dan ook heel vaak uit naar de ramp met de MH17 in juli 2014.
Mooie familieroman
Deze mooie familieroman is zeer zeker een aanrader als je van mooie, rustige verhalen houdt. Dit klinkt tegenstrijdig met het onderwerp ‘vliegtuigramp’ maar het is toch echt zo. Het verhaal gaat langzaam, de schrijfstijl van Ann Napolitano is helder, rustig en heeft veel diepgang.
Wat vooral opvalt is dat Ann zo ontzettend mooi en inlevend schrijft over de verwarde gevoelens van een 12-jarig kind, Edward, en het puberale buurmeisje Shay. Het deed mij sterk denken aan ‘De kleine vriend’ van Donna Tart, dat is alweer even geleden, maar het boek was wel een wereldwijde bestseller. Dit boek was ook geschreven vanuit het perspectief van een jong kind dat de wereld op haar eigen manier beleeft.
Aanrader!
Zijn er dan nog minpuntjes te vermelden? Ja, een klein puntje. Het boek is mooi en het einde is meer dan mooi. Maar bij iedere zin van de epiloog dacht ik: dit is een mooie slotzin. En dan kwamen er nóg een paar. Ik snap het wel: Ann had waarschijnlijk moeite om te stoppen met haar boek. Laten we dat haar maar vergeven want, zoals gezegd, het is zeker een aanrader als je van mooie, warme familieromans houdt.
Next Post
